Allerlei

Soms loop ik maar wat. Dwalen door de stad. Niet wetende waar ik naar toe zal gaan. 

En kijk. Naar mensen, huizen, straten en de natuur. En maak foto’s.

Maar er zijn ook dagen dat ik word opgejaagd door een onbestemd gevoel van moeten. En dan lijkt elke straat, elk huis en elke ontmoeting een grauwe verzameling van één en hetzelfde.

Het is dus belangrijk niet te moeten maar te willen.

Maar hoe kan je willen als je het gevoel hebt te moeten?

Ik loop langs een parkje (Stadhoudersplantsoen) waar ik al vele malen langs ben gelopen. De beeldjes die in het water staan heb ik ook al vaker gezien. Maar op de één of andere manier valt mij toch ineens iets op.

Ik kijk nog eens goed. En ja inderdaad. Ik heb het goed gezien. Alle drie de beelden zijn naakt.

Wat zijn dit eigenlijk voor beelden?

Het lijkt mij een vader die naar voren kijkt, een moeder met een hoedje en een hurkend kind.

Ik maak een paar foto’s.

De beelden heten ‘Spel en Zekerheid’.

En zijn gemaakt door Lidi van Mourik Broekman in 1955.

Dit lees ik erover:

Op de oever van de vijver staat een naakte vrouw de moeder te letten op haar kinderen die in de vijver spelen: een hurkende en een staande jongen, en een meisje met Chinees hoedje staand op een bol.

Dat is vreemd. Ik heb het beeld op de oever niet gezien. En daar dus ook geen foto van gemaakt. Daardoor heb ik het juiste perspectief gemist.

Nou ja.

Wat verderop zie ik een affiche op een muur hangen.

Het valt mij op dat er veel irritatie in Den Haag bestaat over poepende honden.

Dan loop ik langs een supermarkt in de Fahrenheitstraat. Waar ik een hond in een buggie zie. Hij kijkt mij aan. Terwijl zijn baasje boodschappen aan het doen is.

In de Vlierboomstraat aan het Pomonaplein staat een grote kerk. Een voorbeeld van wat je kan doen met een kerk als die in onbruik is geraakt.

Er is een buurtcafé in gemaakt die Loft (Land of free Thought) heet.

En het is een ontmoetingsplaats voor creatievelingen.

Maar ook een Bed and Breakfast en chocolaterie ontbreken hier niet.

Binnen hangen aparte kunstwerken. 

En je kan er heerlijk eten.

Langzaam begin ik weer wat op stoom te raken. Me te interesseren voor wat ik zie en wat ik mee maak. 

En een nieuwe blog is geboren.