Toen ik jaren geleden in Den Haag kwam wonen waren er nog geen flats naast de duinen. Je kon je verliezen in de heuvels, de struiken, de wilde rozen, het zand, de zee, de bomen en de wind. Niemand die je zag. Een moment voor jezelf.
Eindelijk, de horeca gaat weer open!
De café’s gaan weer open! Wat heb ik toch lang gewacht op dit moment. Eindelijk kan ik weer bloggen. En naar de wc. Maar het voelt ook onwennig. Ineens van niets naar iets.
Mahler walks with Barbara Okma
Ja, en toen werd ik ineens uitgenodigd om een wandeling te maken voor het Mahlerfestival.