Sanitaire stop

duinen
Duinen in Duindorp

Tja…en dan loop je en dan loop je. En dan is er geen plek om even naar de wc te gaan. Want alle café’s zijn gesloten.

Ik ben bijna op het strand en verwacht daar wel een plekje te kunnen vinden. 

Pad naar het Zuiderstrand
Pad naar strandtent ZUID

Maar het strand is open en wijds. 

En de strandtent is dicht. 

Hoewel? Zie ik daar niet een koffiecorner? 

Take-away bakkies

Een vrolijk meisje staat achter een verschuifbaar koffiezetapparaat. Ze maakt take-away koffie’s. Voor de paar mensen die er zijn. Het ruikt lekker, de geur van koffie. De wind waait door haar haren. Ze lacht. Ze is blij. Dat ze toch nog wat mag doen. In deze tijden. 

Koffiecorner bij ZUID
Koffiecorner bij strandpaviljoen ZUID

Ik kijk naar de kartonnen bekers. Voor de koffie. En naar haar handen. Ze draagt geen plastic handschoenen. En ik zie ook geen schoonmaakmiddelen. Ik vraag mij af hoe Corona-proof deze bekers zijn. Ik durf het risico niet te nemen. 

Het strand is prachtig. Een grote bijna witte vlakte met een diep blauwe lucht erboven. 

Wijds uitzicht op het strand

Naast de strandtent staan een paar containers. Die houden de wind tegen. Zou ik misschien daar een kuiltje kunnen graven? 

Maar er zitten mensen te zonnen. Niet veel, maar toch. Ik besluit dan ook maar even een rust pauze in te lassen en ga zitten. Op gepaste afstand. In het zand. Maar er is toch meer wind dan ik had gedacht. Het zand zit al snel in mijn mond en mijn neus. 

Achter mij hoor ik een kind praten over friet. Het water loopt me in de mond. Na één uur schijn je hier friet te kunnen halen. Echte biologische frieten. Het doet me denken aan ‘vroeger’ (toen alles nog niet Corona was). Maar ook dat sla ik maar even over.

Prullenbakken
Lege prullenbakken

Als ik naar huis loop zoek in een plek waar ik even kan plassen. In Den Haag is helaas geen enkele openbare toilet. Nou is dit natuurlijk niet de tijd om eens uitgebreid naar een openbaar toilet te gaan. Maar toch.

Ik loop langs de Bosjes van Poot. Zal ik daar…? Ik kijk om mij heen. Er is bijna niemand. Ik duik de bosjes in op zoek naar een plek waar niemand mij kan zien. Ik hoor enkele honden. 

Ik zak naar beneden. Geritsel. O god, als die hond maar niet te dicht bij komt. Snel probeer ik mijn volle blaas te legen. Zijn baasje roept. De hond twijfelt. Maar dan besluit hij gelukkig toch weg te rennen.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.

Discover more from Wandel door de straten van Den Haag

Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.

Continue reading