Wat is het het strand toch prachtig. Het mooist vind ik het tussen zes en zeven uur ’s avonds. Althans, in mei. Want dan gaat de zon onder. De meeste mensen hebben dan het strand verlaten. Het is dan eindelijk rustig. Hier en daar zitten nog wel groepjes mensen te barbecuen of aan hun glaasje wijn. Maar dat geeft een leuke sfeer. Het is nog te koud om een laatste duik te nemen.
In de zomer kan dat wel. Heerlijk is dat. Een ultiem moment. Om daarna gewikkeld in een handdoek je handen te warmen aan de net aangestoken instant barbecue. Te staren naar de steeds kleiner wordende kooltjes en de knapperige sardientjes. Anderen pakken dan een gitaar of maken een vuur. Sommige zitten tegen elkaar aan en kijken zwijgend naar de zee. Er mag veel op ons strand.
Bij de strandtent verzamelen zich steeds meer mensen. Genietend van de laatste stralen en het verkoelende zeebriesje zitten ze blij aan hun tafeltjes. En praten vurig over belangrijke onderwerpen.
Zo was het vorige week. Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden.