Ik had zin om weer eens in het oude centrum te lopen.
Dat bleek een goede beslissing want het leverde meteen een mooi plaatje op.
Omdat ik hier al vaker had gelopen (zie blog Groenewegje), besloot ik naar links te gaan, naar de Spinozastraat. Daar begint de Schilderswijk.
En wat een verschil!
De naam Spinoza komt in deze buurt redelijk vaak voor omdat deze wijsgeer hier gewoond heeft. Niet in dit stukje van de Schilderswijk, maar in het Oude Centrum. Maar daarover een andere keer meer.
In de Spinozastraat zag ik tot mijn verbazing tussen troosteloze huizenblokken en sfeerloze straten een weelderige buurttuin: ‘De Spinozahof’.
Met deze opvallende poster aan het hek:
In de middag een workshop jam/appelmoes/kruidenazijn/sambal/limonade en humus maken!
En daarnaast dit bordje:
‘Op warme zomerdagen kan het temperatuurverschil tussen stad en platteland wel zeven graden zijn. Maar ook binnen de stad zijn er flinke temperatuurverschillen. Dit komt omdat stenen, anders dan groengebieden, warmte vast houden. Stenen koelen ’s nachts ook veel minder af. Daarom helpt groen tegen hittestress. Groen in de stad verbetert het milieu, zorgt voor een rijke biodiversiteit, vermindert luchtvervuiling, zorgt voor waterberging, dempt geluidshinder en verkoelt in warme periode. Kortom, groen, gewoon doen!’
Dat dit soort teksten in de Schilderswijk te lezen zijn geeft hoop. Je verwacht van wijken die met armoede en problemen te maken hebben een huis voor opvang, jeugdzorg of een afkickkliniek, maar geen milieubewuste activiteiten.
Er waren nog meer interessante teksten:
‘In een groene omgeving gaan je studieprestaties omhoog
Patiënten met uitzicht op bomen herstellen sneller
Onder bomen is het acht graden koeler
Een gemiddelde boom levert een jaar zuurstof aan vier mensen
Met uitzicht op bomen ontspan je en ben je efficiënter en opgewekter’
Wat een winst, dacht ik!
Ik moest meteen denken aan mijn blog Bosbaden wat gaat over een Japanse wetenschapper die zweert bij het genezen van ziekten door de kracht van bomen.
En ik dacht aan al die bomen die nu worden gekapt op de Scheveningseweg en bij de Sacrementskerk.
Wat later ging ik via de Boekhorststraat (Oude Centrum) terug naar huis. Elke keer dat ik daar loop is er weer een nieuw inigiatief opgezet. Zo zag ik nu de Boomhuttenclub. Een lichte ruime trendy kofiietent met veel hout en boomhutten.
En zelfs op maandagmorgen open.
Dit las ik erover:
‘Het is dé ‘hotspot’ voor volwassenen met jonge kinderen. Een tweede thuis waar je zelf even tot rust kan komen, tijd hebt voor een goed gesprek of het lezen van de krant. Waar je geen aparte kindermenu’s krijgt, maar ‘anderhalve porties’ zodat je kind samen met jou eet.’
Waar kinderen niet worden weggestopt in een speelhoekje, maar waar ze een heuse binnenspeeltuin van natuurlijke materialen tot hun beschikking hebben. Er zijn boomhutten, touwbruggen en een ware limobar.’
Dat klinkt toch wel bijzonder, dacht ik. Vooral omdat deze straat een wat schimmig imago heeft. Er stond zelfs al een frivole tweeverdienersbakfiets met plastic bloemetjes voor het raam..
Een paar huizen verderop zag ik deze verandering.
Een nieuw restaurant. Met als extra een proefdiner. Wat een leuk idee.
Ik keek naar binnen. Het leek op een donker kraakpand met wat bij elkaar geraapte stoelen en tafels. Omringd door kapotte muren. Puurder kan je het niet hebben. Deze zaak was net aan het opstarten. Of was dit de bedoeling?
‘Een duurzaam restaurant waar eigen bier, frisdrank, kaas, worst, kimichi en meer gemaakt wordt’
Dit las ik er verder over:
‘Het restaurant heeft zijn plek gevonden als maker in het Makerskwartier waar de winkeliers in de winkels maken wat zij verkopen.’
Dat klonk toch wel heel mooi. Daar moest ik maar eens heen gaan!
Nou, dan kunnen we onze ‘bucket list’ weer aanvullen!!
😀