‘Dit is jouw dag. Hier ben je thuis’. Dit is één van de teksten van café Anne en Max (zie eerder blog) die je hier om de oren vliegen. Toch probeer ik mij hier niks van aan te trekken en rustig te gaan zitten op een bank die glijdt.
Ik heb net een ‘Vandaag-blijf-ik-binnen’ thee gedronken in een beker met de tekst: ’met jouw wil ik mij verslapen’.
Omdat het tijd is om te bloggen vraag ik een aardige serveerster met donkere staart naar het wachtwoord. Zij wijst naar de muur: ‘Anne, wil je die foto met mij delen? Het wifi wachtwoord is…’
Ik zucht. Het houdt maar niet op. Maar ik heb in ieder geval mijn verbinding. Nadat ik overigens drie keer over het uitroepteken heen had gelezen wat in een woedeaanval ontaardde.
Er staat nog meer op het programma. Dus, na een uurtje werken en glijden sta ik op, pak mijn jas en loop naar de kassa.
Met de woordenzee is het nog niet gebeurd. Ik krijg ongewild een kaartje in mijn handen geduwd met de tekst: ‘we hopen dat je het naar je zin hebt gehad en kijken er naar uit je weer te mogen ontvangen’. Met rode konen loop ik naar buiten.
Op naar cadeauwinkel ‘WAAR’. Daar zal het beter zijn. De zon schijnt. En het is koud.
De Fahrenheitstraat is sinds een paar jaar een stuk mooier geworden. De haring- , noten- en fruitstalletjes zijn veranderd in sierlijke houten verkooppunten met mini-terras. Moderne caféetjes openen hun deuren, de geasfalteerde straat is veranderd in een vriendelijk ogende doorgang met rode straatstenen in zigzag patroon.
Ik sta voor cadeauwinkel WAAR.
‘Het mooiste cadeau is jouw glimlach’ staat er op het raam.
Nee toch. Is de Fahrenheitstraat opeens omgedoopt tot één groot pamflet?
Ik loop naar binnen. Een gezellige winkel met verantwoord gemaakte cadeauartikelen liggen tentoongesteld op de schappen.
Ik kijk rond en loop tegen een schrift aan:’Rust in je hoofd’.
Bij het kaartenrek hangt een uitleg over de kaarten.
‘Kennen jullie Vibers al’? Zo begint de tekst.
Nee, nee! Laat mij met rust, ik lees al genoeg in mijn leven! Niet nog meer teksten.
‘Vibers is een nieuw materiaal, volledig composteerbaar en dé vervanging van plastic. Want plastic is nu toch wel echt zó passé. Vibers wordt gemaakt van olifantsgras’…
Het gaat maar door.
‘…dat gewoon hier op Nederlandse bodem groeit’.
Wat zeggen ze nou? Hier in Nederland? Groeit hier olifantsgras?
‘Een snelgroeiend gewas dat de CO2 uitstoot vastlegt en nu goed te bewerken is door vernieuwde technieken’.
Tsjonge, dat had ik niet verwacht.
‘Je kunt er heel veel leuks mee doen, bijvoorbeeld toffe kaarten maken. Schrijven op deze leukerds’ (leukerds?) ‘kan met een stift. Oh en nog een leuk weetje; stop ze in de grond en ze zijn binnen 6 weken helemaal weg. Geen restafval dus!’
Impressed.
