De Boekhorststraat is een straat in het oude centrum met een verwaarloosd imago (lees blog Boekhorststraat). De Doubletstraat die erachter ligt, het red light district, heeft nog steeds een wat duistere invloed op deze straat. Dat is jammer. Want het is ook de buurt van de vele gezinnen, studenten en kunstenaars. Het zit vlakbij het bruisende nieuwe centrum. En er staan veel mooie oude panden in deze straat.
Een paar jaar geleden zijn ze in de Boekhorststraat begonnen nieuwe initiatieven te ontwikkelen. De Boomhuttenclub is daar één van.
Maar wat is De Boomhuttenclub dan?
Vroeger was het een bioscoop. Maar dat is niet meer.
Het gekke is dat als je door de straat loopt, je echt even moet zoeken naar De Boomhuttenclub. Vandaar dat ik er de eerste keer voorbij liep.
Maar eenmaal binnen kan het niet missen. Het is een echte boomhuttenclub.
Op zondagmorgen is er nog veel dicht. De straat sluit dan zijn ogen. Maar De Boomhuttenclub niet.
Bij binnenkomst is al meteen duidelijk waarom.
Dit is een echt boomhuttencafé voor ouder en kind.
Bij binnenkomst zie je een groot raam waar je doorheen kan kijken. Het staat vol met boomhutten. Maar niet in een tuin buiten, maar in een binnentuin! Zo heb je geen last van niet te voorspellen grillige weersomstandigheden. Of een jas.
En het is makkelijk te belopen vanaf je stoel in het café ernaast. Voor een oersaaie doelloze zondag in januari is eindelijk een bestemming gevonden.
De ouders zitten in het café te praten met ouders van andere tafels. Ook zijn er wat zitjes waar je je kan afzonderen. Daar zie je moeders hun dringende onderonsjes hebben. Hele gezinnen zitten aan de biologische boterhammen-lunch. Misschien zou een lunchbox of een picknickmand een hele welkome toevoeging zijn. Bij de bar op te halen.
Maar daar hebben ze nog niet aan gedacht. Ik zal het ze eens voorstellen.
Het is druk. Ik wil daar koffie drinken, maar er is geen plaats. Het is helemaal vol. Dus loop ik naar de boomhuttenruimte en kijk naar de vaders die, blij om iets te doen te hebben, hun kinderen volgen in dit houten pretpark.
Ook staan daar twee stoelen. Maar om nou op een stoel te gaan zitten en naar spelende kinderen te kijken? Dat is niet helemaal mijn doel.
Dus, dan toch maar een andere keer terugkomen.