Al een keer eerder was ik in het recreatiepark van de Uithof geweest (zie blog ‘Uithof verrassend mooi’). Omdat ik toen een rondje had gelopen en nog lang niet alles had gezien, besloot ik vandaag voor de tweede keer daar naar toe te gaan.
Je kan daar heerlijk wandelen. Er zijn bomen, paadjes, vijvers, slootjes, groen. Kortom, genoeg om je in te verliezen. Daarbij moet ik wel zeggen dat je op zondag niet de enige bent.
Behalve een handje vol vissers kwam ik hondenuitlaters, ruiters, fietsers en wandelaars met kinderen tegen. Toch waren er nog genoeg paadjes waar niemand te bekennen was.
Op de bospaden waren geen prullenbakken neergezet. Wel op plekken waar bankjes stonden. Maar ja, die moest je dan toch eerst maar zoeken. Vandaar misschien toch niet zo vreemd dat iemand een eigen oplossing had bedacht?
De vraag is natuurlijk of de gemeente deze ook gaat vinden.
Een opmerkelijk bord vond ik deze:
Schijnbaar zijn de aangelijnde asielhonden een kwetsbare groep. Ook begreep ik niet waarom die niet lekker los mochten lopen. Maar dat was misschien omdat ze weg zouden kunnen lopen.
De herfst is nog niet begonnen en toch zag ik al het eerste voorteken daarvan: een paddenstoel!
Jammer dat ik de naam niet zo oplepel.
De verwarring over paddenstoel of paddestoel blijft me ook achtervolgen.
Wat ik niet wist is dat je daar ook een mountainbike traject hebt van vier kilometer.
En ja, toen liep ik hier, langs het water.
Er was een bruggetje waar ik overheen moest. En wat zag ik? Deze tekst.
Wat een tekst!
Deel het pad. Respect. Doe rustig aan, waarschuw elkaar, ga aan de kant, groet elkaar.
Als je dan geen betere wereld krijgt…