Fietsen voor je eten

Om half twee zou mijn wandeling vandaag starten. Mijn georganiseerde groepswandeling. Bij koffiekiosk De Twee Dennen op de Loosduinseweg. 

Maar niemand had zich aangemeld.

Ik twijfel nog even of ik naar het startpunt zal fietsen. Om te kijken of er toch niet iemand staat te wachten. Maar de zon straalt. En eigenlijk heb ik wel zin om een stukje te gaan fietsen.

Fietsen?

Ja, fietsen.

Ik heb namelijk gehoord dat er in het Westland stalletjes langs de kant van de weg staan. Met groenten en fruit erin. Je gooit wat geld in een bus en dan kan je een grote zak met groenten meenemen.

Er zijn zelfs speciale fietsroutes voor gemaakt. ‘Fietsen voor mijn eten’ heten die.

Maar je kan ook op een kaartje kijken waar stalletjes staan gemarkeerd.

Ik besluit dat laatste te doen.

Ik rijd naar Monster. Naar een stalletje op de Waelandweg. Wat maar een half uur van mij vandaan is.

En jawel, daar staan twee houten kratjes op een kar! Wat is dit leuk!

Courgettes kan ik hier kopen.

Ik vis gretig de zak met courgettes uit een kistje. Eén euro vijftig staat er op de kist. Dat is niet veel. De zak is keurig dichtgeknoopt.

Er staat een pvc buis klaar waar ik het geld in kan doen. Deze is verbonden met een kastje achter de deur. Een geniaal systeem.

Ik gooi de muntjes in de buis. En hoor ze kletterend neervallen. 

Ik doe de courgettes in mijn fietstas.

En ga, op naar de volgende plek.

Onderweg zie ik een bankje met een mooie tekst erboven.

Misschien wel een plek om even tot jezelf te komen?

Mijn volgende bestemming is de Monsterseweg.

Waar een groentenautomaat is.

Vreemd. Het lijkt het wel alsof je in de Febo staat. Ik gooi wat muntjes in de automaat en kan dan een luikje openschuiven. Een reusachtige zak tomaten ligt daar klaar. Ik schat dat het zo’n twee kilo is. Voor één euro vijftig mag ik het meenemen.

Ik haal ze eruit. En stop ze in mijn fietstas.

Dan stap ik weer op en fiets richting de stoplichten.

Bij de stoplichten ga ik naar links, richting Naaldwijk. 

Vlak na de bocht zie ik een bord met Plukkerij erop geschreven. Dat is mijn volgende bestemming.

Ik volg de pijlen op het pad en kom bij een grote schuur met weiland, tafels en stoelen. Een plek waar mensen zitten en hun eigen meegebrachte lunch zitten te verorberen. Kinderen spelen met dieren van de boerderij.

Maar dat is nog niet alles. Er is ook nog een plukkerij, Framblij.

Grote kassen met fruit staan er klaar. Hier kan je zoveel fruit plukken als je maar wilt: frambozen, aardbeien, bessen en nog veel meer.

Voor één euro per ons.

Helaas is het alleen de ochtenden open en op reservering. Dit in verband met Corona.

Op de parkeerplaats staan allemaal eendjes geparkeerd. Zou hier een verzamelaar bezig zijn?

Ik loop terug naar het begin van het pad. Waar de schuur is.

Daar staat namelijk ook een stalletje met producten. En er is een gezellig zitje.

Als ik doorloop zie ik een sfeervolle cultuurschuur. Waar kleinschalige optredens worden georganiseerd. 

In mijn fantasie ben ik hier al aan het optreden met ‘Wandel door de Straten van Den Haag’. Muziek, beelden en een stem die vertelt.

Ach ja.

Ik stap weer op mijn fiets en ga verder.

Tot ik bij een karretje met aardappelen kom. Daar vis ik de laatste zak aardappelen eruit voor één euro.

Als laatste koop ik nog een grote zak puntpaprika’s iets verderop.

En dan vind ik het welletjes.

Ik rijd naar Naaldwijk. Om even uit te rusten. En omdat je daar hele goede ijskoffie kan krijgen. Bij ‘So sweet chocolade’.

Een vrouw op het terras hoor ik zeggen:

“Dit is echt heerlijke ijskoffie. Vooral op zo’n warme dag als dit. Ik voel mij net in het buitenland.”

Als mijn koffie op is fiets ik via Wateringen terug naar huis.

Maar niet voordat ik dit leuke huisje in Naaldwijk nog even op de foto heb gezet.

Als ik thuis ben stal ik al mijn producten op tafel uit. Wat ziet dat er toch mooi en feestelijk uit.