Wat een kleuren. Wat een variëteit. Waar je ook maar loopt, overal liggen de kleuren voor het oprapen.
Rood, geel, groen, bruin, wit, zwart. Van alles is er wat.
Vroeger verzamelden wij bladeren en maakte daar lange herfstslingers van. Die hingen we dan door de hele kamer. En een enkele creatieveling maakte daar dan een kleurig herfststukje bij van eikels en kastanjes.
Vaak denken we in deze periode: “Oh jee. Het wordt weer koud en nat. De winter is in aantocht. Met zijn gure, vochtige en donkere dagen.”
Maar hoeveel leuker is het om mee te gaan met de seizoenen in plaats van je daartegen te verzetten.
De herfst is uitzonderlijk laat dit jaar. We hebben een lange nazomer gehad. Met aangenaam weer.
Dat komt niet vaak voor.
Het is misschien wel de laatste keer dat we wintertijd hebben. Het wordt nu ’s ochtends om half acht licht. Misschien wel de laatste keer dat je dat op elf november, de dag van Sint Maarten, zult hebben. Dus geniet nog even van dit misschien wel historische moment.
Eenentwintig december begint officieel de winter. Wat is er leuk aan een Nederlandse winter?
“Niks.”
Maar wat dacht je van de spanning of het gaat vriezen? Of dat er sneeuw komt?
Als ik nu buiten wandel zie ik dat de bomen nog steeds bladeren hebben. Straks zijn ze kaal. Kan ik door de bomen het bos weer zien. Heb ik licht in mijn tuin.
“Gezellig binnen zitten bij de kachel,” is wat veel mensen associëren met de winter. Korte, koude, donkere dagen met een warme kop chocolademelk of snert in je handen.
Maar wat als je drie maanden niet meer naar buiten zou kunnen? Je zou moeten wachten tot de lente komt?
Dan zou je de eerste sneeuwklok missen, de eerste krokus, de achtergebleven vogels die hongerig aan de vetbol in je tuin knabbelen, de dagen die langer worden, de bijzondere schelpen die op het strand aanspoelen, de hippe muts op je hoofd, de mooie Ijslandse trui die je eindelijk aan kan trekken, de schaatsen die weer uitgeprobeerd kunnen worden.
Ik kijk naar de blaadjes op de grond. Zoveel kleuren. Ik doe mijn jas uit. En voel de zon op mijn gezicht. Wat mij betreft blijft het nog even zo.
