Ik ben een vervuiler

Als ik het woord PTT zie, denk ik aan de ‘goede oude tijd’ dat je op koude dagen een warm postkantoor binnen kon lopen om te snuffelen in hun artikelen. Grote en kleine enveloppen, kartonnen verzenddoosjes, ansichtkaarten, vele soorten pennen, paperclips, papier van verschillend formaat, nietmachines, ringband, stempels en ga zo maar door. Een snoepwinkel voor diegenen die van papier houden.

Nu is het not done om je zo te vergapen aan papier. Papier is slecht. Papiergebruik zorgt voor bomenkap in gebieden waar dat niet zou moeten. Door papier te gebruiken dragen we bij aan het milieuprobleem. Minder bomen zorgt voor minder opname van de vuile lucht. Ik ben een vervuiler.

Ik kijk naar mijn nieuw gekochte boek, een Scandinavische detective. De bladzijden zijn nog vers. Het boek ruikt lekker. Vers. Naar papier.

Een oud boekt ruikt naar ouderdom. Naar ouderdom en stof. Maar op zijn eigen manier ook lekker.

Boeken uit je ouderlijk huis ruiken naar je ouderlijk huis. Bij een overlijden is die geur de sterkste herinnering aan dit verleden. 

Bruna is een kleine boekwinkel in de Fahrenheitstraat (zie blog Cadeauwinkel WAAR). Deze boekwinkel kan nog voortbestaan. Veel boekwinkels gaan failliet. Verdreven door de e-readers. De e-boeken.

Maar na een dag van werk achter de computer hebben mijn ogen toch echt behoefte aan lichtloos lezen. Inkt op papier. En aan rust.

Een papieren boek voor het slapen gaan doet wonderen. Een boek op e-reader niet.

Ik wou laatst een boodschappenlijstje schrijven. Normaal pak ik de pen en schrijf het op een papiertje.

Nu wou ik het even modern oplossen. Op mijn telefoon. Nadat ik alles had ingetypt en naar de winkel was gelopen bleek mijn telefoon het te begeven. De batterij was op.

Schrijven gaat me steeds moeilijker af. Ik begin mij mijzelf wijs te maken dat ik spierpijn krijg van schrijven met een pen. ZO erg is het nu. Wij schrijven niet meer. Wij ontleren het. Het schrift gaat er uit.

De haastige krabbel, of de zorgvuldig geformuleerde zin, het chaotische schrift, de naar voren staande letters, de naar achter leunende letters, de schrijfletters, blokletters, de hoofdletters, de inkt, de pennen, potloden. Het loopje naar de brievenbus. Een frisse neus halen. Het mag niet meer. Want dan ik draag bij aan het milieuprobleem. Dan ben ik een vervuiler.

De kachel vol met kranten stoppen? Verleden tijd. 

Ik staar oververmoeid naar mijn telefoon. Mijn ogen zijn te klein. Straks ook nog de televisie. 

Ik snak naar mijn boek met vouwtjes op de bank, met een gezellig lichtje in de avond.

Misschien hoeven we straks ook geen lampen meer aan te doen. Dan is het licht van het scherm genoeg. Lichtloos lezen. Gezellig achter je scherm. 

Vroeger was de PTT een begrip, Voordat het veranderde in TNP. 

Bij de PTT had je een bankrekening. Daar haalde je je geld op. Daar maakte je een praatje met de baliemedewerker. Daar waren telefooncellen waar je kon bellen. Daar stuurde je grote pakketten vandaan. 

De PTT was een staatsbedrijf. En daarom goedkoop. Je werd niet uitgezogen. Er hoefde niet aan verdiend te worden.

Dat is niet meer. De PTT is niet meer.

Ik sta hier bij een monument op het Nassauplein. 

Dit monument gedenkt personeelsleden van de PTT die tijdens de bezettingsjaren door oorlogsgeweld om het leven zijn gekomen. 

Ik ben blij dat dit bedrijf hier niet vergeten wordt. Dat ik even ongecompliceerd kan genieten van die mooie tijd.

Er staat een tekst op over die gevallen medewerkers.

 Ik loop er omheen. Daar staat nog een tekst. 

‘Velen vielen, zo weerloos, als halmen  voor de zeis.

Enkelen stonden, en zongen, zongen een oude wijs.

De oude wijs van vrijheid, die trilt in elk levend hart’.

Het Nassauplein is statig. Een langwerpig plein. Met mooie bankjes. In een chique wijk. Ook die bankjes hebben een verhaal.

Op internet vind ik de maakster van dit beeld, Hildo Krop. Het beeld is op vier mei 1950 onthuld. Oorspronkelijk stond dit beeld op een andere plek. Bij het voormalige hoofdgebouw van de PTT. Maar later is het beeld hier naartoe verplaatst. Naar het Nassauplein.