Marskramerpad van Breukelen naar Hollandse Rading, etappe 6

Het station Breukelen is mijn startpunt van vandaag.

Vroeger was hier een restaurant met een indrukwekkende Chinese tuin. Daar sprak je nog wel eens af voor een meeting. Maar die is er helaas niet meer.

Dan maar aan de wandel.

Ik ben omgeven door moderne gebouwen, wegen, water, een brug en een kruispunt.

En wat onduidelijkheid.

Ik kan de juiste weg niet vinden.

Maar gelukkig duurt die zoektocht niet heel erg lang.

En kan ik al snel weer verder.

Ik kom aan in een ouder deel van Breukelen. Met veel groen, statige huizen, slootjes en een gezellig centrum.

Eigenlijk zou ik hier wel een tijdje willen blijven, maar ja, de klok tikt. Dus ik loop toch maar door.

Aan het eind van het dorp ga ik over een klein ophaalbruggetje waar ik in het midden blijf staan om van het uitzicht te genieten.

Dan zie ik in mijn ooghoek een man in een hokje naar mij zwaaien. Het is de brugwachter. Hij vraagt of ik de brug kan verlaten want hij wil de brug opendoen.

Ook goed.

Ik kom bij een weg die langs het water loopt, de Zandweg.

Links is het bos-achtig en rechts zijn de meest indrukwekkende villa’s. Even droom ik van betere tijden. Hoe zou het zijn om hier zou wonen? Het zonnetje maakt het allemaal nog extra feestelijk.

Na een tijdje gaat de route naar links. Naar Landgoed Gunterstein.

Ha leuk, een landgoed.

Het eerste deel van het landgoed is bos-achtig en het tweede deel bestaat uit fel groene grasvelden die zich ver naar achter strekken. Geen mens of dier te zien, alleen maar gras, groen, bomen en stukken hout.

Dat is een mooie plek om even pauze te nemen. Ik ga op een boomstronk zitten en laat de zon lekker op mijn gezicht schijnen. 

Misschien beeld ik het mij maar in maar het lijkt hier toch echt wat warmer dan in Den Haag.

Als ik mijn boterhammetjes heb opgegeten en mijn warme thee heb opgedronken ga ik weer verder.

Op een gegeven moment kom ik in Tienhoven aan. Daar is een coffee to go. Ik heb zelf drinken meegenomen maar ik vind het leuk om hier even te kijken. Er staan wat mensen rustig met elkaar te babbelen. En er is een vredige sfeer.

Aan de overkant van de weg is een smalle weg. De Nieuweweg heet die. Daar moet ik zijn. Het lijkt alsof dat alleen een fietspad is maar ik zie toch ook enkele auto’s. 

Na honderd meter staat er een groot bord met de aankondiging van een stiltegebied. Een plek voor de vogels. 

Als ik even stil sta hoor ik inderdaad bijna niets. Heerlijk is dat. Geen auto’s, geen machine’s, geen mensen, niets. En een molen in de verte.

Achter deze molen staan wat huizen. Wat een prachtplek.

En kijk eens naar al die lentebloesems.

De weg is lang. En gaat een heel stuk rechtdoor. De huizen zijn nu weg. Er zijn alleen nog maar open stukken natuur.

Ik ga even langs de waterkant zitten. Op mijn matje wat ik heb meegenomen. En soes weg. In de zon. Heerlijk. Alsof de tijd even stilstaat.

Als ik weer opsta kijk ik in de verte.

O jé, ik zie een weg die niet lijkt op te houden.

Gek, deze etappe is niet zo lang en toch heb ik het gevoel dat er geen einde aan komt.

Na behoorlijk wat tijd begint de weg een beetje te kronkelen en kom ik zowaar langs een Uitblaas huisje.

Wat leuk! Er staan verse thermoskannen met thee en koffie die je zo kan pakken. Ook liggen er wat koekjes.

En er staat een grote picknicktafel. Wat bijzonder toch dat mensen dit aanbieden.

Verderop zie ik een schaap. Een schaap met zwart-wit gevlekte poten als van een koe.

En een tekst op een tank.

Hierna komt de weg uit in een wat meer bosachtig gebied. Na etappes vol met kale uitgestrekte akkers en weilanden is dit wel even een verademing. Even geen tien kilometers open landschap.

Maar gezellige hoekjes, bochten, boerderijen, koeien, paarden.

En dan begint de Hollandse Rading.

Ik kan het bijna niet geloven als ik het bordje zie. Ik ben er!

Bij het station aangekomen kijk ik om mij heen. Wat een natuur. Wat een rust. Wat een vriendelijke mensen. Daar moet wat op worden gedronken.

De treinreis van Hollandse Rading naar Den Haag gaat gelukkig snel en makkelijk.