Mijn internet ligt eruit en mijn poes heeft net het snoer van mijn computer kapot gebeten.
De winkels zijn dicht dus voorlopig geen nieuwe adapter voor mij. Wel kan ik er een online bestellen. Levertijd: drie werkdagen. Met een beetje geluk heb ik ‘ m over een week.
Dat betekent dat ik nu met twee duimen op mijn telefoon een blog moet gaan schrijven. Zonder foto’s.
Ondertussen wordt ik opgeschrikt door reuze knallen. Het huis trilt op zijn grondvesten. De katten staan op scherp.
Groepjes jongens gooien van alles de straat op. Of steken kerstbomen in de fik.
In Duindorp, waar ik net nog wandelde, hoorde ik muziek door de straten galmen met vuurwerk op de achtergrond. Daar is even geen Corona. Daar is het feest.
Maar wij, wij braverikken zitten thuis op de bank met wat oliebollen en sterretjes. Te wachten tot het twaalf uur is.
Maar wat dan? Je mag niemand omhelzen, er is geen vuurwerk en de nieuwjaarsshow van Joep van het Hek wordt uitgevoerd in een lege zaak zonder publiek.
Trillende katten zitten naast mij. Auto’s die toeterend langsrijden. Er is blijdschap. Toch nog een feestje voor sommigen. Wat moet dat een heerlijk gevoel geven. Even weg uit dit alles.
Ik denk maar even niet aan de mensen die vannacht per ambulance naar het ziekenhuis moeten en voor een dichte deur staan omdat er geen plek meer voor hen is. Of aan de positieve testen van de komende dagen die zullen volgen. Ik pak mijn oliebol met poedersuiker. En neem een hap. Hij is koud.
En lees een bericht dat iemand mij net heeft toegestuurd:
“Ik wens iedereen een mooi 2021. Waarin Corona weer een biertje is, Donald alleen maar een eend, een dissel alleen maar iets voor een caravan, de Jonge gewoon weer kaas, Positief weer positief, Isolatie alleen maar iets wat je tussen je spouwmuur stopt, Wattenstaafjes alleen nog in je oren, Mondkapjes alleen nog voor bij het zagen. Kortom gewoon weer 365 normale dagen.”
Ik wens iedereen een Happy newyear!