In mijn naïviteit had ik gedacht dat duindoornbessen makkelijk te plukken zijn. Dat er allemaal stekels aan zouden zitten (de naam zegt het al) had ik wel verwacht. Maar dat de stekels zo agressief zijn…
De stelen van rozenbottels kennen ook wel stekels, maar niet in de categorie duindoorn.
Afijn, ik wou toch mijn sapje kunnen maken.
Na vijftien minuten plukken was ik slechts een half handje bessen en een paar flinke schrammen rijker. Het was duidelijk dat deze werkwijze zou leiden tot een pijnlijke ervaring met niet veel meer sap dan een vingerhoed.
Ik liep naar huis. En dacht na. Wat nu?
Ik moest denken aan het plukken van blauwe bosbessen in de Vogezen. Daar gebruiken ze een bakje bekleedt met grof gaas en dan raspen ze zo langs de bessen die vervolgens feilloos in het houten bakje vallen.
Denkende aan al die flessen duindoornsap in de Groene winkel, moest er wel iets dergelijks voor deze bessen bestaan.
Gelukkig was er internet. En jawel.
Dit las ik erover:
‘Als je de bessen gaat oogsten, neem dan dikke leren handschoenen en een snoeischaar mee. Je knipt de takken af die dik bezet zijn met bessen. Vervolgens leg je de takken met bessen en al in de vriezer. Door het bevriezen kun je de bessen na 24 uur makkelijk van de takken schudden. Je hoeft je niet schuldig te voelen over het afknippen van de takken. De plant groeit zeer snel, soms wel ruim een meter per jaar. Als je een paar kilo oogst, heeft de struik dit het volgende jaar weer ruim aangevuld met nieuwe takken vol bessen.’
Deze verhelderende methode paste ik vervolgens toe. Tuinschaar mee, handschoenen mee.
Het bleek een eitje om ze te knippen. Dat ik daar niet eerder aan had gedacht!
Maar ja, toen kwam de vriezer. Ik heb maar een kleine vriezer en die paar kilo takken kreeg ik daar natuurlijk niet in. Sterker nog, met het proppen van de zakken bezeerde ik mij weer zo lelijk aan die doornen, dat ik het even voor gezien hield.
De enige oplossing leek om slechts een paar takjes erin te leggen.
Na twee dagen vriezen haalde ik de takjes eruit. Klaar om de bessen er vanaf te schudden.
Na wat gewuif met mijn rechterhand leek er niks te gebeuren.
Ik schudde wat harder. Een enkele bes sprong eraf. Nog steeds veel te weinig.
Dan maar hard meppen op de rand van het bakje. En ja, nu lieten veel meer bessen los. Ongecontroleerd vlogen ze in het rond onder het gasfornuis, mijn voet en mijn kleren.
Toegegeven, ik had de stelen misschien iets langer moeten laten.
Dan toch maar weer de bessen van het takje plukken.
En, wat schetste mijn verbazing, ik had geen last meer van de doornen. Ik kon pijnloos de bessen ervan afhalen. Als ze tenminste meegaven. Want deze bessen lijken aan hun moedertak verbonden te willen blijven.
Nou ja, dan nu maar kokkerellen.
Recept duindoornsap:
1 kg duindoornbessen
1/2 kg suiker
Ris de duindoornbessen van de takken, was ze en laat ze uitlekken. Zet ze op met zoveel water dat ze net onderstaan. Kook ze zachtjes tot moes.
Wrijf het bessenmoes door een zeef. Voeg royaal suiker toe. Schenk het dieporanje sap in flessen. Sluit de flessen met een schroefdop af.
Vanwege het hoge vruchtzuurgehalte is dit sap maandenlang houdbaar. Is dit sap te zuur dan is het te mengen met appelsap.
Doordat de bessen voor gebruik 48 uur in de vriezer hebben gelegen, worden ze minder zuur en zijn beter te verwerken.
Recept duindoornazijn:
Je kan ook heel makkelijk duindoornazijn maken. Vul een fles half met bessen en schenk er witte wijnazijn bij. Laat dit een maand staan en je hebt duindoornazijn.