Ergens op de Jan Hendrikstraat midden in de stad is een donker poortje. Het zit zo vlakbij de praktijk van Arts en Zorg dat je in eerste instantie denkt dat het bij Arts en Zorg hoort. ’s Nachts staat er zelfs een ijzeren hek voor het poortje.
Auto’s in het Duin
Toen ik jaren geleden in Den Haag kwam wonen waren er nog geen flats naast de duinen. Je kon je verliezen in de heuvels, de struiken, de wilde rozen, het zand, de zee, de bomen en de wind. Niemand die je zag. Een moment voor jezelf.
Eindelijk, de horeca gaat weer open!
De café’s gaan weer open! Wat heb ik toch lang gewacht op dit moment. Eindelijk kan ik weer bloggen. En naar de wc. Maar het voelt ook onwennig. Ineens van niets naar iets.