Zoveel gebeurd. Zoveel niet gedaan. Zoveel wel gedaan.
Het is zondagochtend. Tijd om weer eens te gaan wandelen. De lucht is half bewolkt. Half helder. Ik pak mijn tas en loop de deur uit.
Eerst naar de Heesterbuurt, dan via Rustenburg naar Morgenstond.
Rustenburg en Morgenstond zijn de wat armere wijken met veel flats. En niet zo veel groen.
Dacht ik.
Maar ja. Ik zou niet kunnen bloggen als ik niet voor verrassingen zou komen te staan.
In de Heesterbuurt loop ik tegen een schaftkeet op. Zo één waar je mensen uit de bouw in ziet lunchen.
Maar deze ziet toch wel heel anders uit dan wat je normaal ziet. Wat een schilderwerk! De schilders zijn maar voor zichzelf begonnen lijkt het.
Iets verderop in de Kamperfoeliestraat staat een boom met een affiche er omheen geklemd. Er is hier iemand overleden. Ik loop naar de boom. En kijk. Van welk muziekstuk zou deze melodie zijn die hier in gedachten naklinkt?
Als ik verder loop kom ik bij stoplichten. De Loosduinseweg heet deze drukke straat. Onder het voetgangersknopje hangt een verdord bosjes bloemen. Ter nagedachtenis.
Hier ook al?
En ik ben net een begraafplaats gepasseerd. Alsof het lot ermee speelt.
Ik kom langs een huis met een niet heel uitnodigend affiche op de deur.
Welkom, zou ik zeggen.
In Rustenburg staan wat bomen met perkjes. In één perkje liggen allemaal hazelnoten. Wat een leuke gewaarwording om hazelnoten te zien liggen in een straat waar geregeld auto’s rijden, papier naast de vuilniscontainer ligt en weinig groen is. Als je alleen naar de hazelnoten kijkt zou je zo kunnen denken dat je in een bos bent.
In diezelfde straat zie ik een affiche achter het raam wat niet heel rustgevend is.
Brr…
Langzaam ga ik richting Morgenstond.
Wat een grappige en eenvoudige uitleg van dit straatnaambordje:
Maartensdijklaan, dorp in Utrecht.
Voor de flats in deze straat is groen. Ook naast het water is groen. Dat maakt deze straat aangenaam om te wandelen. Ondanks dat er alleen maar flats zijn. En er staat voor een flat zelfs een vijgenboom!
Die vol zit met vijgen!
Waarom plukt niemand die?
Ik laat ze maar hangen want ze zijn helaas niet van mij.
Dan kom ik in een parkje met weer onverwacht veel groen. En een rood bruggetje.
Tjee, dit had ik niet verwacht. Het Melis Stokepark heet dit park.
Even tijd om te bezinnen.
Een jong koppel raapt wat tamme kastanjes van de grond.