Overal in de stad zie je al weken lang de aankondiging van de Volvo Ocean Race. Dit is een zeilwedstrijd waarbij zeilers van heel de wereld een hele grote afstand afleggen. Ze zijn negen maanden onderweg. Het schijnt de langste en zwaarste zeilwedstrijd ter wereld te zijn. En aan het einde van deze race finishen ze in Scheveningen. Dan wordt duidelijk wie er gewonnen heeft.
Dat is natuurijk best bijzonder. Dat ze van alle plaatsen in de wereld voor Scheveningen hebben gekozen.
En dat je als inwoner van Den Haag daar bij kan zijn. Daar moest ik natuurlijk ook bij zijn.
Op weg daar naar toe zag ik vlaggen en posters met enigszins drukke aankondigingen van de race:
Ik had gehoopt op een bescheiden groepje geïnteresseerden. Maar hoe dichter ik de haven naderde hoe meer mensen ik in versnelde pas daar naar toe zag lopen.
En jawel, in de haven was het een drukte van belang.
Waar zouden de boten eigenlijk aankomen? In de haven? Het leek mij beter om naar het strand te lopen.
Op het strand stonden grote aaneengesloten tenten met hekken en bewakers. Moest je betalen om de zeilers binnen te zien komen?
Het was mij niet duidelijk waar de finish precies was. Ook miste ik het overzicht door die rij hoge tenten.
Ik vond het wat intimiderend en besloot naar de kleine pier bij het Zuiderstrand te lopen om van daaruit de finish te bekijken.
Maar vanaf het strand kan je niet zo maar naar die pier toe. Er is geen brug. Dat betekent dat je door de haven moet om bij die pier te komen. Nou moet je weten dat de haven van Scheveningen een soort slang is. Als je aan het begin van de slang bent (wat ik was) en je snel naar het einde moet komen heb je een probleem. Vooral als die afgeladen is met mensen en stalletjes.
In de verte zag ik massale hoeveelheden juichende mensen op de pier. Zouden de zeilers al binnen zijn gekomen? Nee, dat kon niet, het was nog geen twaalf uur. Ik begaf mij in de slang en probeerde zo snel mogelijk naar het einde te komen. Er waren veel mensen die al babbelend en stilstaand genoten van hun vrije dag. Niet echt van plan op te schieten. Ik probeerde er langs te schuiven maar daar stonden weer andere dikkerds biertjes te drinken.
Na drie kwartier bereikte ik vermoeid het einde van de haven. Nu moest ik nog naar de pier. Dat was een half uur lopen. Ondertussen was er een enthousiaste stem die gillend door de speakers zijn publiek aan het opjutten was. Opeens overviel mij een vermoeidheid. Had ik hier wel zin in?
Het was twaalf uur geweest. Dat betekende dat de eerste schepen al binnen waren gekomen.
Misschien was het tijd om naar huis te gaan?