Waalsdorp bij de Hubertustunnel

Elke keer als ik voor mijn werk naar Bloemendaal ga, passeer ik de Hubertustunnel. Keer op keer kijk ik vlak voordat ik de tunnel in verdwijn naar rechts. Een mooi stukje groen zie ik dan. Wat zou daar verder nog zijn denk ik dan?

Tijd om op onderzoek uit te gaan.

Ik fiets naar de Waalsdorperweg. De Waalsdorperweg ligt in de wijk Waalsdorp niet ver van de Waalsdorpervlakte, een stuk natuur in het duingebied Meijendel.

‘De Waalsdorpervlakte is een vlakte in het duingebied Meijendel bij Scheveningen waar tijdens de Tweede Wereldoorlog meer dan 250 mensen geëxecuteerd zijn. Gelegen op korte afstand van de Oranjehotel-gevangenis in Scheveningen werd deze plek door de Duitsers gebruikt om terdoodveroordeelden te fusilleren. Tegenwoordig is de Waalsdorpervlakte één van de belangrijkste Nederlandse herdenkingsplaatsen van de oorlog. Jaarlijks wordt er op 4 mei tijdens Dodenherdenking door het Erepeloton Waalsdorp een herdenking gehouden. Er is een stille tocht langs het monument, er worden bloemen en kransen gelegd en de Bourdonklok luidt’. 

Maar goed, ik wil het nu niet hebben over dit natuurgebied maar over de wijk.

Ik zet mijn fiets vast aan een lang hek waar ik uitzicht heb op het gat van de Hubertustunnel.

Wat verderop zie ik de Vrije School.

Ik moet denken aan mijn eigen tijd op de Vrije School in Haarlem. Een kleine gezellige school op de begane grond met kleurrijke klaslokalen.

De geuren van zelfgetrokken kaarsen, kerststallen en schapenwol dringen als een verloren herinnering mijn neusgaten binnen.

Maar hier staat een reusachtig donker gebouw. Kil en afstandelijk. Waar is de gezelligheid?

Rechts van mij is de Van Maudricstraat waar een huis met sierlijke letters mijn aandacht vraagt.

Het huis draagt de naam van de wijk.

Bij de uitleg van de straatnaam zie ik een vreemd woord staan, baljuw.

Dat woord ken ik niet. Baljuw? Wat is dat?

Het blijkt een beroep te zijn wat nu niet meer bestaat. Een bepaalde bestuursfunctie.

Leuk om te weten.

Ik loop verder. En word steeds meer omringd door groenstroken, plantsoenen en parkjes.

Het is stil. Er rijdt niet veel verkeer. Ik hoor een man en vrouw ruziën. Ze staan naast een snelle sportwagen.

“Je hebt je punt gemaakt lieverd,” zegt de man geïrriteerd. 

Zij antwoordt niet. Hij blijft doormopperen.

Dan zegt zij: “Ga nou maar. Als jij straks in de auto zit komt alles wel weer goed.”

En hij rijdt weg. Ik wil niet teveel opvallen dus loop snel door.

Naar een parkje met een bunker die verstopt ligt tussen bomen en een bladerdek.

Ik kijk of ik er in kan. Maar het is niet duidelijk of er een ingang is. Ik loop er omheen. Niks te vinden.

Eigenlijk heb ik wel zin om ergens te gaan zitten. Maar omdat het wat fris is zit ik liever binnen. Ik ga op zoek naar een café en kom na een tijdje uit bij café ‘Bitterkoud’.

Helaas blijkt BitterKoud dicht te zijn.

Ik word verrast door een tekst aan de muur.

‘Welcome at BitterKoud’ staat er boven het pamflet. Ik weet niet of dit als een pr-stunt is bedoeld. Maar in een land als Nederland lees ik liever de woorden: ‘Welcome at BitterWarm’.

En dan lees ik een niet Nederlandse opsomming aan regels waar je je aan moet houden als je op hun terras zit:

‘Please leave the cushions on the benches and do not pile them up or throw them around

As this is a residential area please be considerate to our neighbours and keep the noise and teh disturbance to a minimum

Please do not walk on the benches or coffetables

If you require an ashtray please ask for one inside our shop

Since we do not provide terrace service it is highly appreciated if you’d be so kind to return tableware collected from our shop befor you leave‘

En dan, na deze opsomming eindigen ze met: Enjoy your stay.

Pff…

Dan is deze tekst toch een stuk vrolijker:

Ik loop terug naar de Hubertustunnel. Het is goed geweest.

Ik ga nog even over de tunnel het Hubertuspark in voordat ik terug fiets.

Dit park is onderdeel van een officiële wandeling.