Als je ooit eens naar een mooi tennispark wil kijken dan zou ik je zeker aanraden een kijkje te nemen bij Berg en Dal. Wat ligt dat toch prachtig, in de Bosjes van Pex.
Verscholen achter bomen, omringd door groen en versierd met een beeldentuin.
En in het midden ligt een oude boerderij met brasserie. Daar kan je in het zonnetje buiten op het terras zitten (en het is er altijd windstil), of in de koude maanden ’s avonds naar binnen gaan om een lekker hapje te eten voor echt niet veel geld.
Vandaag bleek er een tennistoernooi te zijn. Jong en oud waren aanwezig. Ik liep naar de achterkant van de boerderij. Onlangs hebben ze de brasserie vergroot met een serre. Eigenlijk is het een soort kas die aan de boerderij is vastgemaakt. Daar staan nu ook tafeltjes waar je kan zitten of eten. Het is er licht.
Het restaurant en het terras zijn voor iedereen toegankelijk Maar ik kan mij voorstellen dat als je een groot bord met ‘tennispark’ bij de ingang ziet, je niet snel naar binnen loopt. Maar ik zou het toch maar eens proberen.
De boerderij komt uit dertien honderdzeventien. In de negentiende en twintigste eeuw waren er drie boerderijen in de Bosjes van Pex. De Bosjes zijn genoemd naar de familie Pex die één van de drie boerderijen pachtte. De familie woonde er generaties lang en leefde van landbouw en veeteelt.
De Bosjes van Pex waren vroeger veel groter en gebouwd op een strandwal. Dat is een zandbank ontstaan door de branding van de zee van enkele meters hoog en zeer langgerekt. In de Tweede Werelddoorlog is een groot deel van de Bosjes van Pex afgebroken om plaats te maken voor de Atlantikwall. Een verdedigingslinie van vijfduizend kilometer door de Duitsers gemaakt.
Er zijn veel tennisbanen achter de boerderij. En als je goed kijkt zie je verscholen tussen de bomen nog een paar extra tennisbanen liggen.
Ga daar eens naar toe. Daar is het heel rustig en ben je omgeven door bomen en vogels. En er zijn mooie beelden te zien waar je dan in stilte van kan genieten.
