Een jonge vrouw van in de twintig staat met een plastic zak bij de Valkenboskade (zie blog Valkenboskade) en kijkt naar de eenden die voorbij zwemmen. Als er een groep eenden op haar afkomt opent ze haar tas en laat het brood in het water glijden. Terwijl ze daar mee bezig is opent een man zijn raam op de bovenste verdieping achter haar en schreeuwt haar boos toe: “Wil je ophouden met dat brood in het water te gooien!”
De jonge vrouw kijkt verbaast omhoog en ziet de man. Hij roept nog iets en ze stopt met gooien. Ze kijkt wat beteuterd naar haar zak. Wat moet ze nu met al dat brood?
De man sluit zijn ramen. Wat zal ze doen? Zal ze wel of zal ze niet?
Na een paar minuten twijfelen besluit ze toch te blijven. En opent ze de zak weer. Voorzichtig aarzelend, laat ze wat stukjes brood in het water vallen. Ze kijkt niet of de man haar in de gaten houdt. Want daar heeft ze geen tijd voor, de zak moet zo snel mogelijk leeg.
Ik loop weg. En denk aan al die meeuwen die mij in de zomer dagelijks terroriseren (zie blog Meeuwenterreur).
We kennen het allemaal van vroeger. Aan de hand van je ouders naar het park om eendjes te voeren met een oud stukje brood.
Is het dan nooit bij mij opgekomen dat eenden goed voor zichzelf kunnen zorgen? Dat er genoeg eten in de natuur is?
Nee. Op de een of andere manier leef en leefde ik in de veronderstelling dat dieren in de natuur altijd wel een extraatje kunnen gebruiken.
En buiten het nuttige is het natuurlijk ook gezellig om met je ouders naar een parkje te gaan. Bovendien hoef je zo geen oud brood weg te gooien.
Maar als er een groep overenthousiaste grote witte ganzen met enorm kabaal op mij af komen rennen, heb ik het wel weer eventjes gehad met dat brood (zie blog Boze zwanen in Wateringen).
Brood blijkt heel slecht voor vogels en natuur te zijn.
Waarom?
Eenden eten normaliter algen. Als je brood in het water gooit eten ze dat brood. Maar door het brood wat niet gegeten wordt kunnen er giftige algen ontstaan zoals blauwalg. En als vogels daarvan eten gaan ze dood.
Door de blauwalg kan het water ook gaan stinken en troebel raken. De vissen sterven dan omdat er te weinig zuurstof in het water komt. En als je je dan bedenkt dat er op een dag soms kilo’s brood in vijvers worden gegooid.
Maar waar moet je dan naartoe met je brood? Bij sommige religies mag je namelijk geen brood weggooien.
In Den Haag hebben ze daar een oplossing voor gevonden. De broodcontainers. Broodcontainers waar van het brood biogas wordt gemaakt. Mooi initiatief.
In de wijken Escamp, Laak en de Schilderswijk staan zulke containers.
Maar ja. Je gaat natuurlijk niet met je kind gezellig naar een brood-biogas container. Dan is eendjes voeren veel leuker.
Dat klopt. Maar een gezellig bezoekje brengen aan de stadsboerderij waar deze containers vaak staan is misschien wel een optie.
Voor volwassen die uit geloofsoverwegingen vuilniszakken brood legen in het water (omdat ze geen voedsel mogen weggooien) lijkt het me een goed alternatief.
Maar stel dat je daar geen zin in hebt omdat het te ver weg is? Dan is er altijd nog een andere oplossing!
Er bestaat een receptenboekje over wat te doen met oud brood. Een boekje wat gratis bij het stadsdeelkantoor Segbroek te krijgen is.
“Hele vuilniszakken vol brood worden uit auto’s gegooid,” vertelt een bewoner van de Valkenboskade. “Vroeg in de ochtend of als het donker is. Het brood drijft dan op het water en geeft een enorme smurrie. Lang niet al het brood wordt opgegeten. En het trekt ook nog ratten aan.”
“Brood betekent veel voor iemand met Turkse roots,” vertelt een andere bewoonster.
“Het is een uiting van welkom, een aanbod van vriendschap, een blijk van respect. En, Turks brood is niet te bewaren in de vriezer. Het moet dus wel gegeten worden.”
Lekkere recepten die inspireren tot koken met oud brood was het idee van de schrijfster van het kookboekje ‘Wij koken met oud brood’. Om meeuwenoverlast en ongedierte in haar wijk tegen te gaan.
Zij verzamelde recepten van buurtbewoners met verschillende culturele achtergronden en wist zo een heel gevarieerd wijkreceptenboek samen te stellen.
“Experts vertelden mij dat eenden het zout uit brood niet kunnen verteren. Waar bijvoorbeeld eenden in de stad doorgaans slechts zo’n twee jaar leven, worden ze in de natuur meestal wel twaalf tot veertien jaar oud”.
Kijk eens hoe gretig deze manke eend zijn brood verovert (zie blog Manke eend). Hij weet niet beter.
Dit bord, wat aan de Soestdijksekade staat, zou misschien ook bij de Valkenboskade kunnen staan. Met de toevoeging dat eenden en vissen kunnen sterven van brood.
Graag geen brood in het water gooien
Dit trekt meeuwen en ongedierte aan
wat overlast geeft voor omwonenden
Namens alle omwonenden, bedankt!