In maart heb ik een blog geschreven over een kerk. Die plaats moet gaan maken voor twaalf villa’s.
Het gaat hier niet om zo maar een kerk. Maar om een reusachtige kerk. De Sacramentskerk aan de Sportlaan.
Er worden kopers gezocht. Voor deze miljonairswoningen. Stilletjes hoop ik op onvoldoende kopers. Zodat de bouw niet door zal gaan. Maar helaas.
Dit is wat er hangt:
Uitverkocht.
Het is nu echt afgelopen.
Ik pink een traantje weg.
Wat zonde om zo’n historisch gebouw helemaal af te breken. Ik loop er nog eens omheen. En kijk naar de bomen.
Twee en vijftig bomen worden er gesloopt. Ook nog.
Voor dit project.
Het groene uitzicht van een basisschool. Die daar achter staat.
Op een van die bomen zie ik een briefje hangen.
Dit is wat er op staat:
VERDIENMODEL
een rij lindes, vrouwelijk schoon
de kruinen vol geroezemoes
van vogels en insecten
verscholen tussen hartvormig blad-
een kleine oase
staat in de weg
want één keer per jaar
vliegen we naar een plek
waar nog bomen groeien
rust en vrede heerst
waar je nog ergens van kunt dromen
en dat kost geld
daarom moet dit wijken
zoals overal in het land
terwijl onze kinderen
toekijken vanaf de overkant
Eric Wisse
Heel frustrerend. Mooi gedicht.
Ja hè! En zo bijzonder dat je zo’n gedicht zomaar ergens verstopt op een boom tegenkomt.