Ik heb altijd gedacht dat De Uithof alleen uit de ijsbaan bestond.
Fout.
Zeker, bij de De Uithof is een ijsbaan. Maar wat ik niet wist is dat er een heel natuurgebied naast ligt.
Het Van Berckenrodepad was het eerste weggetje wat ik volgde. Een fietspad met daarnaast een voetpad. Ik volgde het voetpad langs het water. Toen die zich afsplitste bleef ik het water volgen.
Wat later zag ik een hek met bord verschijnen.
Als er in Den Haag zo’n hek is, weet je dat het meestal betekent dat er Schotse Hooglanders zijn die daar vrij grazen.
En inderdaad, er stond een bord over deze dieren. Een waarschuwing met de uitleg dat je vijfentwintig meter afstand moet houden, op het pad moet blijven en ze niet moet voeren. Zouden die beesten je dan kunnen aanvallen?
Ik liep wat trillerig verder.
En verdraaid. Daar was een Hooglander.
En natuurlijk niet vijfentwintig meter van mij verwijderd. Maar pontificaal op mijn pad. Ik schrok. Had ik uitwijkmogelijkheden? Ik keek naar rechts, daar was het water. Links was het beest.
Moest ik er zo stil mogelijk langs schuiven? Op twee meter afstand? Maar wat als hij in een galop op mij af zou komen rennen? Zou hij mij op zijn scherpe hoorns spiezen? Ik had geen keus.
Ik sloop op mijn tenen
Ik durfde het beest niet aan te kijken. Als ik langs deze Hooglander zou komen, zou ik niet meer terug kunnen. Ik hield mijn adem in. Schuifelde. Een paar kleine stapjes. Goed op mijn voeten letten. En toen, yes! Ik was er langs.
Hooglanders zijn prachtig. Maar zo dicht langs ze lopen geeft toch niet echt een ontspannen gevoel.
Daarna zette ik de vaart er in. Ik keek om mij heen.
En achter mij.
Aan de overkant was dit te zien.
Ik zag dat ik aan het einde van het pad naar links kon. Daar liep de Uithof nog allerlei kanten op. Het was groter dan ik dacht.
Maar ik had besloten nu de overkant van het water te verkennen. Het Wenpad. Een smal landweggetje tussen het water en de kassen in. Met af en toe een huis.
En toen… Dat kon niet waar zijn. Ik liep er op af. En jawel, dichter B weer.
Was hij hier ook? Dat was raar. En ik maar denken dat hij een stranddichter was.
Of was het een zij?
Verrassend mooi!
En dan zijn we zondag in feite alleen om het park heengelopen..
Erin zijn er nog vele kronkelige paadjes en bruggetjes en misschien ook nog wel zo’n ‘aaibare’ Hooglander! Die hebben we de laatste keer niet gespot..
Wat was ik blij dat ik niet weer oog in oog met zo’n Hooglander stond. Maar wat de Uithof betreft, je hebt gelijk! Er zijn nog veel paadje en bruggetjes te ontdekken.
In de Uithof aan de Wennetjessloot zit kanovereniging de Windhappers. Hun vaargebied beslaat Den Haag en heel het Westland. Je komt er door bij de schaatsbaan door te rijden en achteraan de parkeerplaats rechtsaf te slaan. Er ligt ook een enorme volkstuin die ook toegankelijk is. In de Uithof zit ook nog een manege, een groot heggendoolhof en een uitgebreid mountainbike parcours. Genoeg te doen.
Klopt.Ik ken het. Ik heb er alleen nog niet veel over geschreven. De manege ken ik overigens nog niet. Dat is zeker de moeite waard om een keer te gaan bekijken. Dank je!