Doelgericht lopen is anders

Ik had enkele dagen geleden een origineel bordje gezien over hondenpoep.

Niet: ‘bij voorbaat dank’, of, ‘alvast bedankt’. Nee, meteen: ‘hartelijk bedankt’.  Alsof er vanuit wordt gegaan dat het wordt opgeruimd. Maar wie zegt dat dat ook gebeurt? Of gebeurd is?

Ik vraag mij af wat meer aanspreekt.

‘Bij voorbaat dank’ geeft ruimte voor een keuze.

‘Hartelijk bedankt.’ geeft geen ruimte voor een keuze.

Wat zou beter werken?

Via de Laan van Meerdervoort liep ik er naar toe.

Meestal loop ik intuïtief, zonder plan. Dat geeft mij een gevoel van vrijheid.

Vandaag niet. Vandaag had ik een doel. Ik wou het bordje fotograferen.  En liep er recht op af.

Bij doelbewust ergens naar toe lopen heb je geen oog voor de omgeving. Je wil  namelijk zo snel mogelijk bij je bestemming zijn.

Bij fietsen ervaar ik dat ook. Je fietst niet zo maar wat straatjes in. Je gaat recht op je doel af. In een flink tempo liefst. En let niet op wat je ziet.

Zo was ik in rap tempo op weg. De omgeving deed er niet toe.  Ik dacht alleen maar aan mijn doel. Omdat ik gehaast aan het lopen was kon ik er niet van genieten. Even schoot zelfs door mij heen dat ik beter de tram kon nemen. Dat zou vlugger gaan.

Dat is dus wat er gebeurt als je loopt om je doel te bereiken. Je geeft niet meer om je omgeving.

Dat moest anders.

Ik vertraagde mijn pas.

En keek naar links. Naar de huizen. De gevels. De bomen. De planten.

Toen viel mij deze melkbus op.

Wat kunnen mensen die toch leuk beschilderen.

Iets verderop zag ik een bozig verregend papiertje op het raam.

Naast deze deur:

Zoveel onverwerkte woede verwacht je niet van een klinisch psycholoog.

Later besloot ik de Amandelstraat in te gaan. Ik kende dat straatje niet. 

Daar zag ik allemaal vogelhuisje aan een boom. Gewoon een boom in een straat. Een persoonlijk project van een straatbewoner.

Op de Mient botste ik tegen deze vuilnisemmer op. Vast niet toevallig.  Klik…vastgelegd.

Wat verderop in de Mient liep ik langs een tuintje waar ik altijd even blijf stilstaan. Daar valt altijd zoveel te zien. Kijk eens naar dit mooie treurwilgje. 

Ik sloot af met een bloemenzee in een berm bij de Groene Mient. Wat leuk dat er na die droogte toch nog zulke mooie bloemen in de natuur kunnen zijn.

Al met al toch nog een hele fijne wandeling gehad.