Omdat ik vandaag bezoek krijg heb ik zin om wat lekkers kopen voor bij de koffie. Dat praat wat makkelijker.
Ik loop naar bakker Roodenrijs in de Weimarstraat omdat ik daar onlangs nog veelbelovende taartjes in de etalage heb zien liggen. En omdat het niet te ver van mijn huis is.
Als je echt iets lekkers wil kopen moet je naar bakkerij Boheemen op de Laan van Nieuw Oost Indië gaan. Die is bekent om zijn Bosche Bollen. Hun zachte chocolade laagje smelt op je tong.
Maar als je van hazelnootgebak houdt is Maison Kelder het adres. Die zijn specialist in dat gebak.
Maar ja, niks van dit alles want daar had ik nu geen tijd voor.
Eénmaal binnen in de winkel zag ik voornamelijk brood. Ik liep heen en weer door de winkel om het gebak te zoeken. Ze lagen in een smalle vitrine onder de toonbank, zag ik uiteindelijk. Niet een overdosis aan gebakjes zoals dat had geleken in de etalage. Maar er zaten zeker lekkere dingen bij. Bovendien zag ik kleine hoorntjes gevuld met crème. Ik proefde in gedachte de knapperigheid van het hoorntje in combinatie met de zachte boterachtige crème al in mijn mond. Heerlijk zou dat zijn. Wat zouden deze hoorntjes kosten, onderbrak ik mijn eigen gedachten? Want er stond niks bij. Ik vroeg het de verkoopster. “Die gaan per gewicht”, antwoordde zij mij. “Maar wat kosten ze dan,” herhaalde ik mijn vraag? Ze keek mij aan.“Dat hangt er vanaf hoe zwaar ze zijn,”zei ze. Niet echt een bevredigend antwoord. Hm. Was er iets mis met de prijs? Of met mij? Of wou ze het gewoon niet zeggen? Zo duur konden ze toch niet zijn? De rest van de gebakjes hadden namelijk hele normale prijzen. Ik vroeg haar nog een keer naar de prijs en nu liep ze zuchtend naar de kassa. En ja hoor, daar stond gewoon het getal genoteerd, 2,95 € per ons. Wat is nou het probleem dacht ik?
Ja, gezegd moet worden dat die hoorntjes er niet heel licht uit zagen. Dus zo goedkoop zouden ze niet zijn. Maar bovenal vond ik de verkoopster zo onvriendelijk en niet meewerkend dat ik besloot mijn lekkers ergens anders te halen. Ik bedankte en liep weg.
Een goede beslissing bleek later, want bij bakkerij Laurens Bosman in het centrum was er een veel grotere keus.
En een hele aardige verkoopster die mij van alles over al haar zoetigheden kon vertellen. Ik koos uiteindelijk voor twee puddingbroodjes. Waarschijnlijk het meest saaie gebakje wat je kan kiezen na zo’n uitleg. Maar ik weet zeker dat ik hier terugkom voor een ander gebakje en dan kies ik iets speciaals.
Blij liep ik de winkel uit. En vervolgde mijn weg langs de Vleerstraat. In het verlengde van deze straat heb je de Assendelftstraat. Daar staat een heel mooi gebouw. Een oude fietsenwinkel. Dat vond ik wel een fotootje waard.