Als je vanuit Den Haag richting het Westland gaat wordt je begroet door een regen aan kassen.
Zo ook op Oorberlaan aan de rand van Den Haag.
Normaliter fiets ik daar snel langs. Niet echt gecharmeerd van deze glazen stolpen. Maar vandaag valt mij iets op. Vanuit mijn ooghoek. Iets wat anders is.
Ik ga terug naar die plek.
En kijk.
Ik zie een vrouw. In gedachten verzonken. Op een bankje. Die naar voren kijkt. Naar de glazen huizenrij.
Ze zit op een bankje. Even een moment voor haarzelf.
Er staat op het bankje geschreven: ‘zit, kijk en geniet!’.
Ik kijk met enige verbazing naar deze vrouw.
Als dit bankje in een park had gestaan had ik het begrepen. Maar de schoonheid van een kas ontgaat mij toch enigszins. Misschien dat het glas haar eigen evenbeeld weerkaatst? Kijkt ze naar haarzelf?
Na een tijdje staat de vrouw op. Het is genoeg. Ze loopt naar haar fiets. En verdwijnt.
Het bankje is leeg. Stilte. Een enkele auto rijdt voorbij. Tijd voor mij. Om te gaan zitten.
Ik ga zitten.
Voor mij zie ik teksten.
En lees ze.
Het gaat over een orchideeën kwekerij.
In deze kassen.
Je kan ook naar binnen kijken.
Dat is de bedoeling.
Een kijkje ‘inside’.
Ik zie een rij plantenpotten.
Met wat verdorde takjes en bloemen in de knop.
spiegelbeeld
En mijzelf. Terwijl ik een foto maak.
Rechts is een grote ruimte. Weids. Eindeloos. Met veel plantjes.
Toch wel vreemd om buiten te genieten van binnen.
Aan de over kant van de weg is een park. Landgoed Madestein.
Daar kan je heerlijk wandelen. Zwemmen. Vissen. Dwalen.
Ik besluit daarnaar toe te gaan.
Om even buiten te zijn. Echt buiten.