Meisje met fiets

Een jaar geleden liep ik in de wijk Rustenburg. Rustenburg ligt tegenover de begraafplaats Nieuw Eykenduinen.

Een beetje doelloos liep ik destijds door deze boomloze wijk totdat ik geheel onverwacht op een welig plantsoen stuitte. Dit was aan de Spakenburgsestraat.

En temidden van al het groen zag ik een mooi beeld staan. Een beeld van een meisje met een fiets. Het lag een beetje verborgen achter de vele struiken.

Ik probeerde het beeld te benaderen. Maar er was een gesloten hek om het plantsoen neergezet.

Wie zou dit beeld gemaakt hebben? Hoe zou dit beeld heten?

Een man die wat voor zijn huis aan het klussen was vroeg ik om informatie. Maar hij kon mij niet verder helpen. Hij wist het ook niet. Ik moest maar eens informeren bij het buurthuis. En hij wees ergens naar rechts. Ik ben naar dat buurthuis gaan zoeken maar kon dat nergens vinden.

Maanden later ben ik er nog eens langs gelopen om naar de naam te zoeken, maar ook toen kon ik het niet vinden.

Afgelopen kerst was ik uitgenodigd bij mijn aangetrouwde schoonfamilie in Delft. Even kwam het bij mij op te gaan fietsen, omdat Delft niet meer dan twaalf kilometer verwijderd is van mijn huis.

Maar met drie pannen, vier broden en een cake in mijn tas leek mij dit toch niet zo’n goed idee.

Toen ik aankwam in de flat verbaasde ik mij over het uitzicht. Beneden hadden deze kolossale blokkendozen wat ‘uitzichtloos’ geleken. Maar de flat oogde ruim, was licht en had vergezichten.

Terwijl ik naar buiten keek zag ik ineens iets in mijn linker ooghoek verschijnen. Een beeldje op de vensterbank. Niet enorm groot. Maar net groot genoeg om op te vallen. Ik keek er naar. Wat een mooi beeldje. Het leek mij bekend voor te komen. Maar ik kon mij natuurlijk ook vergissen. Maar hoe langer ik keek, hoe meer ik ervan overtuigd raakte dat ik dit beeld eerder had gezien. Want was dat niet? Maar dan in het klein? Een kopie van de grote versie? Nee…dat zou te toevallig zijn.

Ik vroeg het de jonge man die hier woonde.  

“Ja hoor,” zei hij. “Dat klopt. Maar dit is geen kopie, dit is het origineel.”

Ik keek hem aan. Mijn mond viel open. Wat zei hij nou? Was dit het origineel? Maar hoe kwam hij hier aan? Deze jonge man?

“Mijn opa,” zei hij. “Mijn opa heeft het gemaakt.”

“Wat,” schreeuwde ik uit. “Ben jij de kleinzoon van deze kunstenaar? Is dit echt het beeld uit dat plantsoen aan de Spakenburgsestraat?”

Hij knikte glimlachend. Ik keek verbluft naar de familie. Hier zaten de ex-vrouw, kinderen en kleinkind van de maker van het beeld  ‘Meisje met fiets’. Een prachtig beeld. Gemaakt door Peter van der Meer.