De Horsten is een landgoed in Wassenaar waar koning Willem Alexander en koningin Maxima hebben gewoond.
In de herfst is het een plezier om daar te lopen.
Dit keer wil ik het eens met mijn vingerschoentjes proberen.
Ik stap uit de auto en loop richting de ingang.
Het bos in.
En kijk om mij heen.
Wat een bomen.
En bladeren.
En kleuren.
En zon.
Ik begin te lopen.
Op een bospad vol met bladeren.
Wat loopt dat heerlijk zacht!
Maar na de eerste bocht is het uit met de pret.
Want daar ligt een blubberig pad op mij te wachten.
Oei.
Modderpaden heb ik nog niet gehad met deze schoentjes.
Veel zin heb ik daar niet in.
Maar ik wil het toch proberen.
En ja hoor, binnen de kortste keren slurpt mijn schoentje alle modder naar binnen.
Slurp.
Brr…
Mijn voeten worden helemaal nat. En koud. En zwart.
Dit is niks.
Ik probeer de blubber nu zoveel mogelijk te vermijden.
Wat best lastig is. Want aan de zijkanten van het pad staan struiken en bomen.
Ik ben blij als het pad weer ophoudt.
En ik een stukje over droge stenen kan lopen.
Dan verandert het landschap in grasweiden. Zachte heuvelige grastapijten met sprietjes.
Een plezier om te lopen.
Alsof ik op een hoogpolig tapijt loop.
Maar ik heb mij niet gerealiseerd dat het ook hier nat kan zijn.
Voor ik het weet stap ik in een grote plas water. Die diep mijn schoentje binnen dringt.
Ook dat nog.
Met een grote boog probeer ik de volgende plassen te vermijden.
Want het water is niet echt warm. En natte voeten is ook niet echt prettig.
Voor mij loopt een echtpaar met een hond. Die een plasje doet. Zou hij…
Hondendrollen.
Ineens ben ik heel gespannen. Want ik heb natuurlijk geen zin in zo’n zachte drol in mijn schoentje.
Halverwege staat een bank. Even zitten. Even rusten. En om mij heen kijken.
Waarom heeft de verkoopster in de schoenenwinkel niks gezegd over modder, plassen en drollen?
Een ander door haar onbesproken probleem zijn de brandnetels. Want hoe doe je dat als je naar een paddenstoel wil kijken die tussen de brandnetels staat?
Mijn blote enkels zitten vol met stekels.
Ik besluit mijn echte wandelschoenen aan te doen. Want dit is niks. Deze modderboel en brandnetels.
Na een korte pauze voel ik mij weer fit. En warm. En ga verder.
Naar het paviljoen.
Waar ik een lekkere kop chocolademelk met slagroom bestel.
Wat zijn vingerschoenen vroeg ik me af. Gevonden via Google. Wat een gekke dingen. Loopt dat lekker? Ik bedoel even buiten de bos perikelen bedoel ik? Op straat? Ik begrijp dat hardlopers deze schoenen fijn vinden?
Leuk om foto’s van de Horsten te zien.
Hoi Geri, ja ze lopen heerlijk! Alsof je op zachte kussentjes loopt. Er zijn nu ook waterdichte versies voor wandelaars heb ik gezien.
Het klopt dat de meeste mensen deze schoentjes voor het hardlopen, gebruiken, maar ze zijn voor het wandelen ook heel geschikt. Sommigen lopen er zelfs mee in de bergen. Het schijnt dat je voeten dan veel meer grip hebben omdat je tenen de ondergrond vastpakken. Maar dat moet ik nog gaan uitproberen.