Rustenburg is een wijk waar ik niet vaak kom. Er valt ook niet zo heel veel over te vertellen. Maar dat is natuurlijk onzin. Want als je goed kijkt is er altijd wel wat te vertellen over een wijk.
Zoals deze grote trotse boom bijvoorbeeld, midden op het plein.
Of deze afvalcontainer.
erop gespietst
Ik vraag me af waarom iemand zoiets doet (zie blog ‘mistig’). Zou het gemakzucht zijn? Of onwetendheid dat je het kan laten ophalen?
Duidelijk is dat dit matrasje, hoe klein ook, niet in deze afvalcontainer past. Daar hoef je volgens mij niet eens zo heel veel denkwerk voor te verrichten.
Ik loop verder. Sigaretten walmen vliegen mij in het gezicht. Schijnbaar een wijk waar veel gerookt wordt.
Ik loop snel door naar het Zuiderpark voor wat frisse lucht. Hier wacht een optimistisch toekomstbeeld mij op:
Maar eerst heb ik nog deze gezellige ontmoeting.
Hij lust mij rauw. Ik ben blij dat de eigenaar hem strak aan de lijn heeft.
In het Zuiderpark lijkt het alsof ik in een heel andere wereld terecht ben gekomen.
Ik zie aan mijn rechterhand een blauwe brug waar een bord bij staat.
Er staat een interessante tekst op:
‘De kruidentuin is aangelegd vanwege de dreiging van de Tweede Werledoorlog. Iedereen was namelijk bang dat er een tekort aan geneeskrachtige planten zou komen. Eeuwen geleden ontdekte men immers al dat veel kruidensoorten het hoofd bieden tegen kwaaltjes. Halverwege de jaren zeventig is het idee ontstaan om van de kruidentuin een openbare tuin te maken waar het publiek destijds voor eigen gebruik kruiden mocht plukken’.
Ik loop over het bruggetje naar de Kruidentuin. Helaas zijn de kruiden wat verlept in deze tijd van het jaar.
Twee bankjes staan in het zonnetje op een heuvel. Ik ga er even op zitten. Ze zijn wel wat koud.
Ik kijk om mij heen. En neem al het groen in mij op.
Dan besluit ik weg te gaan om mijn blog te schrijven. Bij de kiosk ‘Het Hapje’.
Als ik ga zitten en mijn computer open, merk ik dat ik mijn laptop leeg is. Helaas is er geen stopcontact in deze snackbar-koffiecorner. De vergane kerstverlichting pikt het enige beschikbare stopcontact in. Tja, ik kan natuurlijk ook niet alles verwachten van zo’n kiosk.
Tot mijn verbazing hebben ze wel een wc. Zelfs met een trap naar beneden. Zo groot zijn die kiosken namelijk niet. De dames wc lijkt bezet, dus dan maar naar de herentoilet. Raar dat de herentoilet altijd vrij is. Zijn vrouwen zulke plassers?
Ik trek de deur dicht en zie dit bordje:
‘Handdoekpapier niet in de W.C. gooien om verstopping te voorkomen maar in de afvalbak. Het Hapje’.
Wat bedoelen ze met handdoekpapier? Papier waar je je handen mee kan drogen vermoed ik. Maar in de hele wc is geen papier of handdoek te bekennen waar ik mijn handen mee zou kunnen afdrogen. Wel hangt er naast de wc een wc rol, maar die lijkt mij bedoelt voor het wc gebruik? Of heb ik iets gemist? Misschien moet ik even mijn woordkennis op het internet checken.
Maar eerst zal ik het aan de snackbarvrouw vragen. Want die weet vast hoe het zit. En ja hoor, ik blijk het goed te hebben begrepen. Handdoekpapier is papier om je handen mee af te drogen. Ik kan ze het niet kwalijk nemen dat er geen handdoekpapier ligt en ik het daardoor niet begrepen heb.
Omdat mijn laptop leeg is besluit ik dat het voor vandaag wel weer genoeg is. Ik reken af en loop naar huis.
