Stakende milieujongeren

There’s is no planet B

Er lijkt vaak een wantrouwen te ontstaan als leerlingen gaan protesteren. Is dit wel serieus? Wat weten die kinderen eigenlijk? Willen ze niet gewoon een dagje vrij? Weten ze wel wat het betekent om een bijdrage te leveren aan een beter milieu?

Zo werd in DWDD aan een jongen gevraagd of hij vlees at.”Ja, heerlijk,”antwoordde hij meteen.

Tja, die opmerking wordt natuurlijk een probleem als je weet dat de vleesindustrie meer vervuiling veroorzaakt dan het verkeer.

“Zie je wel,” zegt een volwassene dan, “ze weten niet waar ze het over hebben.”

Toch vergissen deze volwassen zich. Deze kinderen weten heel goed waar ze mee bezig zijn. Namelijk, de politiek laten luisteren naar hun stem, omdat de volwassenen niet genoeg hebben bereikt.

Change the system not the climate

“School is belangrijker dan demonstreren,”klinkt er als antwoord in de politiek.

Misschien wel, maar een feit is dat deze kinderen het nieuws halen en gedreven zijn.

En in één punt hebben ze sowieso gelijk, ze praten wel over hun eigen toekomst. 

The seasons are more irregular than my period

De afkeurende houding van de volwassen begint er al mee dat leerlingen geen ‘stakende’ maar ‘spijbelende’ leerlingen worden genoemd. Sommigen gedogers noemen het nog een ‘stage’. Maar ja. Weinigen nemen het woord ‘staken’ of ‘demonstreren’ in de mond.

Gele hesjes, die naar mijn inziens ook ‘spijbelen’ van hun werk, worden ‘stakers’ genoemd. Dat woord klinkt serieus en onverbiddelijk. Spijbelen niet. Dat is iets wat afgestraft moet worden.

Ik ben deze ochtend langs wat scholen gelopen. Om te kijken hoe het daar was. 

Ik verwachtte lege fietsrekken en bussen vol met jonge milieuactivisten. Maar ik zag weinig van dit alles. Het leek alsof het leven gewoon doorging. Er was wel een enkel fietsrek leeg, maar de meesten waren gevuld.

Fietsenrek vol met brommertjes van leerlingen
van het Segbroek College

Omdat ik begreep dat ik ze hier niet zou treffen ben ik naar het Malieveld gegaan. Omdat ik laat was waren al vele leerlingen op weg naar de kroeg. Want een afzakkertje was nu wel nodig.

Bij het binnenhof sprak ik een politieagent aan die daar met zijn collega’s stond.

Hij vertelde dat hij veel kinderen had weggestuurd. Het werden er teveel.

Naast de hofvijver op de Lange Vijverberg staat een beeldje. Aangekleed met een milieu-shirtje. Op de steen daaronder staat de tekst van het liedje: “In Den Haag daar woont een graaf…”

Op de achterkant van dit shirtje staat:
‘Wij zijn hier voor het milieu’

De binnenstad is bezaaid met kinderen, spandoeken en zelfgemaakte protestbordjes.

Your policy is worse than my banner

Met zeer pakkende teksten.

#Me too said mother earth

Op het Malieveld is het nog drukker. Maar wat een sfeer. Deze kinderen gaan er voor. Ze laten mij graag hun bordjes zien.

Groep leerlingen met protestbordjes:
‘The ocean will rise, but so will we’
‘Don’t say thank u next to the climate’

Juist omdat kinderen zich weinig laten horen is hun stem zo waardevol. En juist daarom zal er geluisterd worden.

Shell no

Tijd voor hen om naar huis te gaan. Mission completed.

En nu weer naar huis…

Ik sluit af met deze tekst:

Een laatste tekst over het milieu

‘Wanneer alle bomen gekapt zijn

Wanneer alle dieren dood zijn

Wanneer al het water vergiftigd is

Wanneer er geen schone lucht meer is

Dan pas zal je beseffen

Dat je geld niet kan eten’

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.

Discover more from Wandel door de straten van Den Haag

Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.

Continue reading