De rode vlag. Het eerste waar ik in deze hitte nu behoefte aan heb is een frisse duik in zee.
Maar ik mag niet zwemmen. Want de rode vlag hangt uit. Dat lees ik. Op een algemene nieuwssite.
De volgende dag vraag ik mij weer af of de rode vlag uithangt. Ik kijk op de nieuwssite. Maar er staat niks over vermeldt.
Betekent dat dat ik kan gaan zwemmen?
Voor de zekerheid zoek ik ook even bij de gemeente. Maar ook daar vindt ik geen informatie. En bij zes andere websites ook niet. Waarom bestaat er geen app met actuele informatie over de vlaggen aan het strand?
Dan besluit ik toch maar naar het strand te gaan. Dan zie ik wel hoe het er voor staat.
Bij het strand zijn twee banen gemaakt. Eén voor de mensen die komen en één voor de mensen die weggaan.
Er zitten handhavers onder een parasol.
Ik heb met ze te doen. In deze warmte. Ze corrigeren mensen die op de verkeerde baan lopen.
strook?
Ik loop naar beneden. Op de goede baan. Voor mij loopt een vrouw met krukken. Ik vraag mij af of ik haar mag inhalen.
Ik gok het erop.
Gelukkig.
Niemand zegt wat.
Dan ga ik naar links. Langs de reddingsbrigade. De plek waar de vlag hangt.
Maar, wat vreemd.
Er hangt geen vlag en er is ook geen enkele lifeguard aanwezig!
Zou dat betekenen dat de kust veilig is?
Bij de kinderbewaarplaats zijn wel mensen. Twee ouderen liggen onderuitgezakt op een ligstoel en keuvelen met elkaar. Een hond ligt er vredig naast.
Dan maar een kop koffie in de Fuut.
Na mijn handen te hebben ontsmet en een lijst met gegevens ingevuld te hebben mag ik gaan zitten.
Er staan grote parasols. Dus genoeg schaduw. En een windje erbij maakt het aangenaam vertoeven.
Ik hoor een geluid. Er valt een vaas met bloemen om. Een man met een stoere zonnebril en een roze shirt om zijn dikke buik kijkt er naar. Maar doet niks.
De man ziet mij kijken en zegt dat te heet is. Dan loopt hij met zijn handdoekje om zijn nek naar de zee.
Na een kwartier sloft hij weer terug naar het terras. Elke stap lijkt er een teveel. Het is warm. Zijn gympen liggen op hun zijkant slordig onder de terrastafel gedumpt. Hij kijkt mij lachend aan en gaat zitten.
Dan haalt hij een enorm mobiel uit zijn zak en houdt die voor zijn gezicht. Het ziet er wat onnatuurlijk uit. Maar misschien is hij niet fan van de schildpadhouding (je nek naar beneden buigen om op je mobieltje te kunnen kijken).
Hij typt verveelt een telefoonnummer in. En wacht tot er wordt opgenomen. Hij wisselt drie zinnen met de ander en hangt weer op. Af en toe neemt hij een slokje van zijn zelf meegenomen waterfles.
Na een uurtje houdt ik de Fuut voor gezien.
Ik zie mensen zwemmen.
Ik loop naar het water. Dan maar even een beetje poedelen. Het water is heerlijk.
Als ik het strand verlaat hoor ik de handhavers tegen iemand zeggen: “het is vandaag de geel/rode vlag dag.”
Dit is wat er staat geschreven bij reddingsbrigade.nl over de geel/rode vlag:
‘Lifeguards aanwezig! Deze vlag geeft aan dat de reddingspost is geopend en dat in het verzorgingsgebied van de reddingsbrigade door gekwalificeerde lifeguards toezicht wordt gehouden’.