Wat is het vandaag een prachtige dag! Een strakblauwe lucht tekent zich af tussen de kale bomen en de huizen. Het is koud, maar er is zoveel zon. Echt een dag om naar het strand te gaan.
Ik besluit vandaag niet de gebruikelijke weg naar het strand te nemen, via Duindorp (omdat ik die al zo goed ken), maar te beginnen bij de Laan van Poot .
Ik loop daar via een steile heuvel naar het strand. Een goed moment om warm te draaien. Maar eigenlijk is dat niet nodig want de zon is zo sterk dat ik al snel geneigd ben mijn jas uit te doen. Ik sluit voor een kort moment mijn ogen. En waan mij heel eventjes in het buitenland op een bankje in de zon.
Dan doe ik mijn ogen weer open en loop verder. De heuvel is groot en zanderig. Zo ook deze sierlijke paardenvijg.
Als ik de heuvel weer naar beneden loop kom ik langs een bunker waar een tekst op geschreven staat. Ik lees de tekst.
‘Terugkeer naar het Stille Strand
bijzaken verwaaien
zee golft door in duinen
branding ruist in de kruinen
hier is ruimte
om lief te hebben’
Dan steek ik door naar het strand. Naar de grote open zandvlakte met wandelende mensen, blauwe lucht, zon en dartelende honden. Wat heb ik toch een geluk zo dicht bij de zee te wonen. Ik snuif de frisse lucht naar binnen. Mensen lopen al keuvelend langs met mutsen en handschoenen aan. Want het is toch wel koud ondanks de felle zon.
Er liggen niet zoveel schelpen op het strand. Maar wel allemaal kleine afgeronde stukjes hout. En dit vreemde beestje. Het heeft een borstelig langwerpig ruggetje en een zachte weke buik. Wat zou dit voor dier zijn?
