Een landgoederen wandeling in Rijswijk

Cromvlietpark, start van de wandeling

Het is een zonnige warme dag. Echt een dag om te gaan wandelen. Ik besluit naar het Cromvlietpark (Buitenplaats Cromvliet) in Rijswijk te gaan waar ik een paar dagen geleden een wandeling van 6,5 km ontdekte.

Landgoederenroute Zuid Holland.

Ik volg nooit bestaande wandelingen omdat ik geen richtingsgevoel heb en het liefst intuïtief loop. Maar nu ga ik het er wel een keer op wagen. Het Cromvlietpark is een mooie start voor een wandeling en deze wandeling doorkruist ook nog eens meerdere parken.

Vijver in Cromvlietpark

Ik start bij het informatiebord waar een kaart van de wandeling staat. Helaas zie ik geen beschrijving. Ik maak een foto van de kaart en begin met lopen.

Het park is mooi. Met een grote vijver in het midden, veel groen en een statig gebouw.

Maar het park is niet groot. In twee minuten sta ik alweer aan de andere kant. 

Daar kom ik uit op een laan met grote volle groene bomen en sierlijke huizen. Ik hoor vrolijke stemmen van kinderen die buiten spelen. Er is een school naast dit park.

Een aanwijzing voor kinderen hoe
ze moeten oversteken

Ik zoek naar een bordje voor de wandeling.

Deze pijl moet ik volgen

Het is leuk om je te laten leiden door woonwijken. Door straten te lopen die er ogenschijnlijk niet toe doen. Om een echt gevoel van de stad te krijgen. 

Na wat straatjes doorkruist te hebben kom ik uit op een historische winkelstraat in Rijswijk met oude huizen: de Herenstraat. Die heeft veel sfeer. Er is ook een museum.

De Herenstraat in Rijswijk

In het midden van de straat staat een grote oude kerk. Dit is echt een plek waar je even wil zitten en om je heen wilt kijken. 

Oude Kerk

De geur van een lekker gegrild worstje doet mij trek krijgen.

Als ik weer verder wil met de wandeling kan ik nergens een pijl vinden.

Na enige tijd zoeken, teruglopen en staren in de verte vind ik toch een pijl. Schijnbaar zijn ze niet heel scheutig met deze bordjes.

Ra ra, waar zie je de pijl van de wandeling?

Ik vervolg mijn wandeling.

Aan het einde van de winkelstraat ga ik naar links.

Na de winkelstraat in Rijswijk links

Het lijkt wel of alle straten in Rijswijk groen en kleurig zijn.

Kort daarna stuit ik op een laantje, het Julialaantje. Daar moet ik in.

Het is een rustig laantje, met veel groen en een enkele fietser. 

Op de stoep staat een picknicktafel met stoel. Privé staat erbij geschreven.

Privétafel

Kan dat? Jezelf een stuk stoep toe-eigenen?

Julialaan

Dan loopt het laantje tussen twee slootjes door met wilgen aan weerszijden.

Julialaan met wilgen

De vogeltjes kwetteren.

Als ik op de helft van de wandeling (na 3 km) ben gaat de weg met een slinger weer terug.

Bij een y-splitsing.

Maar daar gaat het mis.

Ik vind geen enkele aanwijzing.

Ik loop allerlei richtingen op om te kijken of ik daar wat kan vinden. Het kaartje extra bestuderen helpt ook niet.

Als ik na een half uur zoeken nog steeds geen bordje heb gevonden en ook niet meer weet waar ik ben, besluit ik maar naar huis te gaan.

En een bus te zoeken.

Boven het park loopt een weg. Daar zal vast wel een bus zijn.

Ik klim onhoog langs een duizelingwekkend stijle ijzeren trap.

En dwing mijzelf niet naar beneden te kijken.

Helaas zijn hier geen bushaltes dus loop ik maar door naar een drukkere weg. Waar auto’s langs zoeven. Maar ook daar is geen bus te bekennen.

Gelukkig is er wel een graspad langs de weg waar ik makkelijk op kan lopen.

Na tien minuten zie ik eindelijk een bushalte opdoemen.

Maar omdat ik vier en twintig minuten moet wachten loop ik door naar de volgende halte.

Die is in Moerwijk.

Vlakbij de bushalte zie ik bij het water een groot bord staan met een rat erop. En het woord boete.

Ik maak een foto.

Een wandelaarster vraagt mij waarom ik een foto neem. Ik leg haar uit dat ik blog over mijn wandelingen in Den Haag.

“Ah,” zegt ze.

Dan weet ze wat te vertellen over dit bord.

“Overal zijn ratten in deze buurt,” zegt ze.

“In de straten, de tuinen, op de kade. Zelfs op de plekken waar kinderen spelen. Veel mensen geven brood aan de vogels of gooien overtollig brood in het water. Daar komen de ratten op af. Er zijn broodcontainers neergezet. Maar dat hielp niet. En daarna dit bord. Dat hielp ook niet. Pas toen mensen hoorden dat ratten kleine eendjes op eten werd iedereen wakker.”

“Goh,” zeg ik. “Dat is ook wat.”

“Ja,” zegt ze.

Ik kijk op mijn horloge. Ik moet zo de bus halen.

We praten nog wat over wandelen in Den Haag en dan moet ik echt gaan. 

Als ik bij de bushalte aankom doe ik mijn mondkapje op.

Dit wordt mijn eerste ‘ov-mondkapjes’ ervaring.

Ik stap een bijna lege bus in. Er is plek genoeg.

Er stapt ook een man in. Maar wat is dat? Deze man draagt geen mondkapje.

Hij gaat achterin zitten. Ik wacht even. En kijk dan of hij zijn mondkapje nu wel op heeft. Maar dat heeft hij niet. Niemand zegt er wat van. Ik ook niet.

Hij heeft een pet op. Bij de volgende halte gaat hij er weer uit.

Een paar haltes verder stapt een kleine gedrongen vrouw met glimmende zwarte trainingsbroek en een zware boodschappentas in.

Ook zij heeft geen mondkapje op als ze binnenkomt. 

Ze staat vlak bij me. Na drie minuten haalt ze toch maar een verfrommelt mondkapje uit haar zak. Zo één die je na een keer dragen weg moet gooien. Ze doet ‘m op. Maar haar neus bedekt ze niet. Dat vindt ze teveel.

Ze maakt kleine trekkende bewegingen met haar hand aan het kapje. Het kapje zakt steeds meer naar beneden. 

Ze wacht even. En dan is ze er klaar mee. Ze trekt het kapje snel weg van haar gezicht. En dan hangt het op haar kin. Haar mond en neus steken fier de lucht in. En een gouden tand blinkt er boven uit. Ondertussen leunt ze nonchalant met een arm op de bank. Bij elke bocht vliegen de vijf meloenen in haar boodschappentas van links naar rechts. 

Dan verlaat ook zij de bus.

2 reacties op “Een landgoederen wandeling in Rijswijk”

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.

Discover more from Wandel door de straten van Den Haag

Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.

Continue reading