Wat mij vandaag opviel is dat je eigenlijk overal wel auto’s hoort. Nergens is het echt stil. Dat is eigenlijk best jammer, want je merkt dat wanneer het wat stiller wordt er meteen zo’n rust over je neerdaalt.
Zo kwam ik in een straat die er normaal niet toe doet. De Galvanislaan (wandeling 2). Zij het dat daar bij de school een groot gedicht van Remco Campert (oud leerling) op de muur geschilderd is.
Maar wat mij ook opviel was de stilte. Bijna elk moment van deze wandeling heb ik auto’s gehoord. Maar in deze toch vrij onbelangrijke straat hoorde ik vrijwel niets! Heerlijk!