Ik ben al maanden opzoek naar een zwaan met kleintjes. Vorig jaar liet iemand mij een foto zien van een zwaan met een jonkie in haar nek. En dat vond ik zo ontroerend dat ik dat nu wel eens met mijn eigen ogen wil zien.
Nu loop in de Groen van Prinstererlaan. Deze weg loopt op de grens van de wijk Nieuw Waldeck (zie blog De Componistenbuurt). De naam Nieuw Waldeck heb ik altijd geassocieerd met een achtergestelde wijk. Fout. Het is een prachtige wijk met veel groen, mooie huizen, water, vogels én…zwanen. Menig wandeling langs het water heb ik daar al gedaan en elke keer als ik het zangfietspad (zie blog over Zangfietspad) kruis wordt ik weer blij.
Maar natuurlijk kan ik ze nergens vinden. Net zoals de vossen met hun vertederende mini welpjes. Op Instagram vliegen ze mij om de oren. Gespot in ‘onze’ duinen. Maar ik ben er helaas nog geen tegengekomen.
En vandaag komt daar een tweede blijdschap bij, want het is eindelijk gebeurd! Ik heb een zwaan met kleintjes gezien. Ik heb een jaar gezocht en nu is het dan eindelijk zover.
Oké, de kleintjes liggen niet in haar nek. Dat had ik nog mooier gevonden. Maar hier ben ik al heel blij mee.
Terwijl ik de familie aan het fotograferen ben houdt de zwaan mij scherp in de gaten. Terwijl ze eet draait ze langzaam een cirkel rond haar eigen as. Mij niet uit het oog verliezend. Als ze rond is besluit ze toch maar weg te gaan.
Eerst volgt één kleintje haar. Dan een tweede en een derde. Uiteindelijk komen de vierde en de vijfde ook achter haar aan.
Dan besluit ik ze met rust te laten.
Maar ik heb het wel gefilmd zodat dit tafereel nu voor altijd vastligt.