Intuïtief wandelen

De meeste mensen die gaan wandelen hebben een plan: ze volgen een wandelroute, hebben een vast rondje of gaan van A naar B.

Ik heb geen plan. Ik loop intuïtief. Dat wil zeggen, dat ik nooit weet waar ik naar toe ga. Mijn benen en mijn nieuwsgierigheid bepalen de richting. Soms heb ik wel een bepaalde wijk in gedachten, maar hoe ik daar kom en wat ik daar dan ga doen, dat laat ik over aan het toeval. 

Door zo te lopen is alles wat ik zie nieuw. Het ontspant en maakt me kinderlijk blij.

De enige factor die wat mag beslissen, is de factor tijd. Ik heb een limiet van twee uur wandelen. Anders komt de rest van mijn dagprogramma in de war. De limiet was overigens eerst een uur. Dus geleidelijk aan is dat al wat opgerekt. Als ik te ver weg ben en niet op tijd thuis kan zijn, kijk ik of er een tram of een bus in de buurt is om zo terug te komen.

Intuïtief wandelen is een manier om rustig de dag te beginnen. Ondanks dat ik in een stad woon.

Vaak hebben mensen niet de tijd om elke dag een uurtje te wandelen. Er is stress, werk, verplichtingen en schema’s waar ze zich aan moeten houden. Hoe heerlijk is het om dat even los te laten en niks anders te hoeven dan je tijdloos voort te laten bewegen door je eigen nieuwsgierigheid.

Je neemt een foto van dingen die je verbazen of opvallen. Je bent op vakantie. Op vakantie in je eigen stad.

Ik zou zo een nieuwe wandelbeweging kunnen opzetten: wandelen vanuit het niets.
Mochten er mensen geïnteresseerd zijn dit een keer te ervaren, dan wil ik dat wel organiseren.