Ik belde de ANWB. Want mijn stuur ging ineens heel zwaar.
Nadat de monteur de motor een kwartier voor niks had laten ronken omdat hij in zijn praatstoel zat en toch niet helemaal duidelijk het probleem konden ontdekken, werd ik doorverwezen naar een garage.
Een garage in Laakhaven. Een buurt waar ik normaliter niet kom.
Waarom Laakhaven? Ik zag helemaal geen haven.
Dat begreep ik eigenlijk pas toen ik ging wandelen en een oud havenkantoortje op de Goudriaankade zag.
Ik ging erover lezen.
‘Aan het einde van de 19de eeuw boden de grachten in de binnenstad van Den Haag niet meer voldoende capaciteit voor de opkomende industrie en scheepvaartverkeer en werd er begonnen met het bouwen van de Laakhaven. In 1900 verrees daarbij ook het Havenkantoor, van waaruit de havenmeester met zijn adjuncten toezicht hield op de haven en het scheepvaartverkeer. De schepen betaalden haven- en liggeld.’
Inmiddels is het oude rustieke havenkantoortje veel te klein om in te werken en moet er grondig gerenoveerd worden: “ ’s zomers is het hier bloedheet en ’s winters sterf je het af van de kou,” aldus een ex-medewerker.
En het is helemaal omringd en weggedrukt door woningen, bedrijven en grote moderne gebouwen. Zicht op de binnenwateren is er niet meer.
Vandaag de dag is het bijna niet meer voor te stellen dat Den Haag een bloeiende havenstad is geweest. Van ca. 1350 tot 1950 was de scheepvaart dé levensader van de stad Den Haag.
De Goudriaankade ging over in de Bontekoekade.
Daar zag ik een oude fiets uit het water gevist. Het leek wel een kunstobject, zo mooi kleurde die bij de gevlekte boom.
Op het water lagen wat woonboten en daarachter doemde hoge flats op.
Eén sprong eruit. Het ‘Strijkijzer’ wordt die genoemd.
‘Het Strijkijzer is een torenflat in Den Haag aan het Rijkwijkseplein. Het is het op drie na hoogste gebouw van Den Haag. Door de hoogte en de vorm van de bovenkant (strijkijzer) is het gebouw gemakkelijk te herkennen. Bijzonder is dat het Strijkijzer op een kavel staat van slechts 30 bij 35 meter.’
Op de Bontekoekade zag ik ook nog een heel oude villa. ‘Steenoord 1887’ stond er op de gevel.
Er was een ijzeren boogbruggetje die over het water de Trekvliet ging. Als ik daar over heen zou gaan zou ik in de wijk Binckhorst komen. De industrieplek van Den Haag.
Dat leek mij interessant..
Ik liep over de brug en zag aan de ene kant het ‘Strijkijzer’ en aan de andere kant dit:
Wat een mooie plek om even te blijven staan.
Na een tijdje staren liep ik verder naar het Trekvlietplein.
Vroeger was de Trekvliet (ook wel Haagvliet genoemd) een belangrijke vervoersader. Boten werden door paard en wagen langs het trekpad over de Trekvliet voortgetrokken en met hun waar naar het centrum gebracht.
Op het Trekvlietplein heb je totaal geen industriegevoel. Er staat een oud huisje met sierlijke letters op de gevel: gemeentelijke gasfabriek. En er staan nog wat mooie gebouwen.
Aan het eind van de straat zag ik wel het bedrijvencomplex Binck 36, inmiddels een begrip in Den Haag.
‘De naam van de wijk Binckhorst komt van het kasteel de Binckhorst dat in de gelijknamige polder stond. Pas begin twintigste eeuw kwam er industrie, zoals de Gemeentelijke Gasfabriek. Vreemd genoeg werd er in dit industriegebied ook een grote katholieke begraafplaats aangelegd, Sint Barbara. Na 1945 werden er rond de havens veel gebouwen voor industriële doeleinden neergezet. Tegenwoordig wordt een deel van die gebouwen voor culturele doeleinden gebruikt, zoals Binck 36, het voormalige ptt kantoor, waar nu allerlei culturele activiteiten plaatsvinden.’