Een week geleden kreeg ik een berichtje. Of ik het leuk zou vinden een wandeling uit te schrijven voor het Residentie Orkest.
In mei is er in Den Haag een festival rondom de muziek van Mahler. Het Residentie Orkest voert dan de eerste symfonie van Mahler uit.
Naast dit belangrijke concert zal er een randprogrammering zijn. Ja, zo heet dat tegenwoordig. Dat zijn activiteiten die te maken hebben met Mahler maar niet persé over zijn muziek hoeven gaan.
Eén van de dingen die ze willen organiseren zijn wandelingen.
Waarom?
Omdat Mahler erg van wandelen hield.
Over zijn derde symfonie schreef Mahler ooit: ‘Mijn symfonie zal iets worden wat de wereld nog nooit eerder heeft gehoord! De natuur zelf krijgt een stem en vertelt geheimen, die zo diep zijn dat er alleen in dromen een glimp van kan worden opgevangen.’
Dirigent Iván Fischer zei eens in een interview: ‘Mahler is een componist die door het leven loopt en alles wat hij tegenkomt opschrijft.’
Wandelen en natuur waren zijn inspiratiebronnen.
Ook heeft Mahler altijd een bijzondere band met Nederland gehad. In het bijzonder met het Concertgebouworkest in Amsterdam, die onder zijn leiding veel van zijn werken uitvoerde op een voor hem voortreffelijke wijze.
Met Den Haag had hij wat minder. Helaas.
Misschien dat er daarom geen Mahlerstraat in de Componistenbuurt te vinden is?
Maar Den Haag heeft wel een première van zijn zevende symfonie beleefd en op deze manier kennis met hem kunnen maken.
Nu is mij gevraagd een wandeling uit te zetten in Den Haag.
Een wandeling die tot mei te zien zal zijn op de website van het residentie orkest.
Een wandeling langs de verborgen schatten van Den Haag. Plekken waar de meesten normaal niet komen.
Deze wandeling zal ik na dit project op mijn site zetten, zodat een ieder die daarin geïnteresseerd is, deze wandeling kan lopen.
Voor een gesprek over deze wandeling heb ik met iemand afgesproken in het Theater-en filmhuis Dakota in Morgenstond.
Tot een paar jaar geleden kende ik dit theater niet, totdat een collega componist van mij daar een serie concerten organiseerde.
Dat was het moment dat ik kennis maakte met dit theater. Een theater in een buurt waar je geen theater zou verwachten.
Een leuk, klein intiem theater met een fijn café waar je overdag en ’s avonds wat kan drinken.
Omdat ik te vroeg ben loop ik nog wat door deze wijk. Het gedeelte waar ik nog niet vaak ben geweest.
Moerwijk hoort tot een van de armere wijken van Den Haag. Dan verwacht je niet veel groen. Maar al honderd meter verder blijkt een mooi groen paadje langs het water te lopen (zie foto boven).
En wat staat daar een mooi en origineel ontworpen houten huis.
Ook zie ik veel krokussen in deze buurt.
En wat te denken van deze grappige rode fiets die als decor voor een plantenbak dient.
Helaas is er toch ook een straat bezaaid met afval.
“Zie je wel,” zullen sommigen nu denken. “Altijd hetzelfde.”
Maar met het passende bordje ‘Zwakhoven’ op het hek lijkt het net alsof het zo heeft moeten zijn.
