Sacramentskerk van binnen

Ik loop met trillende knieƫn naar de Sacramentskerk (zie eerder blog) om te kijken of hij er nog staat.

Als ik de laatste hoek nader vertraag ik mijn pas. Wacht met kijken. Draai mijn hoofd langzaam. Houd mijn adem in.

Maar gelukkig. Ik kan het nog even uitstellen. Want er zijn bomen. Waar ik niet doorheen kan kijken.Ā 

Kerk achter de bomen
Kerk achter de bomen

Dan loop ik nog een paar passen naar voren.

Heel voorzichtig.

En.

Ik houd mijn hoofd schuin.

Wel.

Niet?

Een stukje bruine Ā romp. Wordt zichtbaar. Onaangetast. Tussen het bladerdek.

Ik jubel.

Gelukkig.

Hij staat er nog.

Opgelucht kan ik weer adem halen.

Maar, zijn laatste dagen zijn geteld.

De klok staat op Ć©Ć©n over half drie en wordt niet meer gelijk gezet.

Als ik dichterbij kom zie ik mannen heen en weer lopen. Ze zijn de kerk aan het ontruimen vermoed ik.

Ik loop door een hek naar binnen. En vraag de een van de mannen wat ze aan het doen zijn.

“We halen de kerk leeg,” zegt hij.

Hij vraagt mij waarom ik dat wil weten.

Ik vertel hem dat ik de afbraak van de kerk volg.

En het leuk zou vinden de kerk van binnen te zien. Hij heeft lang blond haar deze man. Met een hippe kralenketting om zijn pols. EnĀ praat met een dubbele tong.

ā€œKom maar,ā€ zegt hij, ā€œdan laat ik je de kerk zien. Ik ken de kerk goed want ik ben hier misdienaar geweest.”

Mijn hart maakt een vreugdedansje. Mag ik echt de kerk van binnen zien??Ik loop dankbaar met hem mee.

Ik kom in een reusachtige zaal. Met een glimmend houten gewelf, glas in lood raampjes, witte beelden, een marmeren altaar en nog veel meer.

Binnenkant Sacrementskerk
Binnenkant Sacramentskerk

En er ligt er heel erg veel rommel.

Oude wc potten. Buizen. Stenen.

ā€œHet is een opslagplaats geweest,ā€ zegt de man. ā€œEn nu zijn ze de rommel aan het weghalen. Hiervoor hebben er hippies in gewoond.ā€

Het orgel is ontmanteld. De pijpen zijn weg. En het toetsenbord is ook niet meer wat het geweest is.Ā 

ā€œAlles gaat naar de vlakte,ā€ zegt hij. ā€œIk probeer dit marmeren altaar nog te redden, maar ja.Ā 

Marmeren altaar
Marmeren altaar

Ook voor de grote klokken in de toren is nog geen plan,” zegt hij.

“Zou je die willen zien?”

Ik kan mijn oren niet geloven. Mag ik de klokken zien?Ā Helemaal in de top?

“Ja graag,” zeg ik enthousiast.

We lopen omhoog, het eerste trappetje op. Daar begint het verval. Alles is vies en kapot.

Ik moet mij stevig vasthouden aan wiebelige houten leuningen waar ik niet zeker van weet of ze zullen afbreken.

Trap omhoog
Trap omhoog

Er volgen eindeloos veel Ā van dit soort trappetjes. Bezaaid met korsten van duivenpoep en duivenlijken. Ik durf bijna niet te kijken. En niks aan te raken.

ā€œHoudt je goed vast,” zegt hij nog.

Dode duif
Dode duif

Eindelijk komen we boven.

Een grote lichtzee omarmt ons. En vier indrukwekkende grote klokken lachen ons toe. Wel vol met duivenpoep.

Vier kerkklokken hangen er
Vier kerkklokkenĀ 

ā€œZe doen het nog hoor,ā€ zegt hij lachend en hij laat met een flinke zwaai aan de klepel de klokken horen.

Wat een geluid.

Ik bons daar bijna weg.

Ik houd mijn handen voor mijn oren maar wil eigenlijk het geluid opnemen. Helaas begint hij er doorheen te praten.

Dan maar door de raampjes kijken. Wat een uitzicht! Zelfs de zee kan ik zien.

ā€œWe zitten bijna op honderd meter hoogte,ā€ zegt hij.Ā Wat zonde dat dit er binnenkort niet meer is. Dat niemand meer van dit uitzicht kan genieten.

Uitzicht vanuit de kerktoren
Uitzicht vanuit de kerktoren

Dan lopen we terug. Een verdieping lager hangen stalen draden. Die vastzitten aan de klokken.

ā€œDie gebruiken we voor verschillende diensten,ā€ zegt hij. “Aan die draden kan je trekken. En dan gaan de klokken luiden.Ā Elke dienst heeft zijn eigen klok.ā€

Hij somt ze op. Maar dat gaat iets te snel voor mijn vandaag wat trage hersenen.

Draden voor de verschillende diensten
Draden voor de verschillende diensten

We lopen weer naar beneden.

Trap naar beneden
Trap naar beneden

ā€œWe hadden ook een wekelijkse soos,ā€ vertelt hij verder. In het bijgebouwtje. Hij probeert de deur van het bijgebouwtje te openen maar die is op slot.

Dan maar niet.

ā€œWoensdag gaan ze beginnen,ā€ zegt hij. Dan wordt de toren platgedrukt en neergehaald. En later komt de rest.ā€

“Gaan deze houten deuren ook kapot,” vraag ik hem?

“Ik weet het niet,” zegt hij.

Houten deuren
Houten deuren

Ook lopen we langs een biechthokje.

Biechthokje
Biechthokje

ā€œVindt je het erg,ā€ vraag ik hem? “Dat alles weg gaat?”

ā€œNiet meer,ā€ zegt hij.Ā 

Hij praat onduidelijk. Ik kijk naar de twee samengeknepen lege bierblikjes op de grond en de derde in zijn hand.

ā€œWoensdag gaan ze beginnen.ā€

Beeld
Beeld

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.

Discover more from Wandel door de straten van Den Haag

Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.

Continue reading