Solleveld, prachtig natuurpark

Intuïtief wandelen brengt de grootste verrassingen met zich mee (zie blog intuïtief wandelen). Je wandelt en laat je leiden door nieuwsgierigheid. 

Zo liep ik in het Hyacintenbos. Een bos bij Landgoed Ockenburg (zie blog Ockenburg). Inplaats van linksaf te gaan, (het pad wat ik kende), ging ik rechtsaf, (het pad wat ik niet kende). Op zoek naar de ingang van een parkje.

Maar de ingang kon ik niet vinden.

Dus besloten ik weer een andere kant op te gaan.

En toen kwam ik zowaar op een open, licht stuk duin met veel hei. Er was een hek met een groot bord geplaatst: Natuurreservaat Solleveld. 

Was hier een natuurreservaat? 

Ik opende schichtig het hekje en keek om mij heen. Mocht ik hier wel lopen?

Een verrassende natuur openbaarde zich.

Je moet inderdaad een passe-partout hebben om hier te mogen wandelen, las ik op het bord, maar ik waagde het er op. Een klein stukje maar en dan weer terug.

Dat kleine stukje werd een uur.

Wat een natuur! Zand, kleine kromme eikenbomen, vele soorten mossen, heide, duinen, zand, bossen, plassen, van alles zag ik. En zo ongerept.

Na wat gelezen te hebben over dit gebied weet ik nu dat er maar een bepaald aantal mensen mogen wandelen om de natuur in tact te houden. Ik zal mij inschrijven voor zo’n kaart.

(Inmiddels is het beleid weer veranderd. Je kan voor twee euro een kaartje kopen bij brasserie Ock in Landgoed Ockenburg)

Ik volgde een groene pijl. Dat bleek een wandeling richting de watertoren te zijn. 

Dit gebied is namelijk een waterreservaat van Dunea, het duinwaterbedrijf van Zuid-Holland. Je mag daarom ook niet wildplassen of dingen op de grond gooien, want het grondwater moet schoon blijven.

Het grenst aan Landgoed Ockenburgh en het Hyacintenbos.

Solleveld maakt onderdeel uit van het ‘Nationaal Park Hollandse Duinen’.

Dunea beheert drie duingebieden tussen Monster en Katwijk die deel uitmaken van ‘Nationaal Park Hollandse Duinen’: Solleveld, Meijendel en Berkheide. 

Deze drie gebieden zijn belangrijk voor het zuiveren van drinkwater. Uniek in de wereld! Wij gebruiken de reinigende kracht van de natuur. De duinen filteren het water. En daarom moet er goed gezorgd worden voor deze duinen.

Hier moest natuurlijk wat (verwarmd duinwater) op gedronken worden. Dus  eindigde ik in de tuin van Kasserie Ock (zie blog). Een brasserie gebouwd in een kas.

Er stond een schattig geschilderde caravan die kleine snacks met koffie en thee verkocht. Twee stoelen en een houten kistje stonden verleidelijk op mij te wachten. In het zonnetje.

“Alles wordt hier gerund door vrijwilligers,” zei de vrouw in de caravan. “Tot de bouw van het Landhuis Ockenburg klaar is. Dan gaat dit allemaal weg.”