Thee Lokaal

Ik ben er al zo vaak langs gelopen. Schroeder’s lunchroom ‘Thee Lokaal’ in de Weimarstraat. 

De kringloopwinkel Schroeder is een fenomeen geworden in Den Haag. In elke wijk is er wel een te vinden. Kleren voor drie euro vijftig en meubels voor een prikkie. Maar ook de plek waar je je eigen spullen naar toe kan brengen als je ze niet meer wilt hebben.

Een tijdje geleden zijn ze een werkplaats begonnen, om meubels te kunnen maken voor hun eigen winkels. Leuke, simpele, trendy steigerhouten meubels. Zo veranderden de kringloopwinkel van een slordige chaotische verzamelplaats tot een plek met uitstraling. Nette stellingkasten met kleren op kleur gesorteerd, boeken in houten zelfgemaakte bakken, sjalen bij elkaar gebonden op een houten paal, zelfgemaakte tafels met artikelen er op uitgestald.

Niet lang daarna zag ik in een aangrenzend pand een fietsenmaker van Schroeder verschijnen. 

Het leuke van het Schroeder-concept is dat hun medewerkers, mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt zijn. Zo krijgen zij de kans te werken en te (re)integreren in de maatschappij.

Naast de fietsenwerkplaats kwam in oktober ook een lunchroom, ‘Thee Lokaal’.

Het concept werkt schijnbaar zo goed dat ze maar blijven uitbreiden.

Straks krijgen we misschien nog een Schroeder dorp, met een Schroederslager, een Schroederbakker, een Schroedermakelaar, een Schroedersupermarkt, een Schroederloodgieter. Dan praten we niet meer over mensen met afstand tot de arbeidsmarkt maar over nieuwe bewoners.

Elke keer als ik langs het Thee Lokaal wandel denk ik, daar moet ik een keer langs. Maar op de één of andere manier lijkt die stap steeds te groot.

Waarom dan?

Misschien ben ik bang een rommelige kantine met tandloze bediening aan te treffen. Of een stinkende rioollucht. Of thee uit een plastic wegwerpbekertje met vlek met koekjes van een jaar geleden. 

Maar niks van dit alles blijkt waar.

Ik loop naar binnen en tref een sfeervolle leuk ingerichte lunchroom aan met een open keuken.

De sympathieke eigenaar staat achter de bar en maakt sandwiches, twee herintreders staan in de bediening. Er zijn aardig wat klanten. Bij één tafeltje wordt zelfs frans gepraat. 

Ik zie een grote kast met allemaal verschillende soorten theeën staan. Gezonde biologische Haagse theeën, van eigen bodem dus. Je kan ze in zakjes kopen. Of hier drinken.

En zo is het met alles. Alle producten komen uit de buurt. En daar maakt de kok geen geheim van. Een echt buurtcafé dus. Maar als je denkt aan een stoffige, leeg verwaarloosde plek met kleurloos voedsel heb je het mis. De eigenaar, de kok, is chefkok. Een echte kok! Dus die maakt er wat van.

Terwijl ik aan het praten ben zie ik dat er ouderwetse trapnaaimachines onder de tafelbladen staan. Die halen ze bij Schroeder vandaan, vertelt hij. Ze zijn nog niet allemaal voorzien van een naaimachine, maar dat komt.

Er hangt ook kunst aan de muur, van een kunstenaar uit de buurt. Deze afbeelding heeft de passende titel ‘Free Lunch’.

Ik zit heerlijk.

Hij vertelt mij ook dat ze geen alcohol serveren. Omdat ze met ex-verslaafden werken.

Verder serveren ze bijna geen varkensvlees, alleen in de tosti kam-kaas. Er wordt dus echt rekening gehouden met de buurt. Want er wonen hier ook veel mensen met een islamitische achtergrond.

Maar de vega’s kunnen daar ook hun lol op. Want bijna alles is vegetarisch. 

Gek, bij het woord Schroeder dacht ik aan een rommelig, niet lekker ruikend café, vol gehandicapten. Maar het tegendeel blijkt waar. Echt een leuke plek om te zitten en een hele aardige bediening. 

Het is een pilot, deze zaak. De gemeente wil kijken of deze formule werkt. En zo ja, dan komen er bij alle Schroeder kringloopwinkels, twaalf spiksplinternieuwe ‘Thee Lokaal’s’.