Een paar dagen geleden liep ik langs de voormalige repetitieruimte van het Appeltheater aan de Laan van Poot (wandeling 1). Dit gebouw ziet er al tijden potdicht uit en er staat ‘degradé’ op de deur geschreven. Toch ben ik altijd geïntrigeerd geweest in dit gebouw. Het staat op een mooie plek en heeft iets weg van een oude stal. Net op het moment dat ik van plan was door te lopen zag ik ineens twee mannen uit de gehavende deur komen! Wat? Was er leven in dit pand? Dit gebouw stond namelijk al een tijd leeg. Er was graffiti op de muren gespoten en het was omringd door een wat vervallen tuin. Elke project manager ziet hier natuurlijk kansen. Stom dat ik daar niet eerder aan gedacht had.
Ik heb vaak lopen fantaseren dat ik hier aan mijn muziek zou kunnen werken. Ik ben componist van beroep. En dan zoek je eigenlijk altijd een rustige plek waar je zou kunnen werken. En dit leek mij de ideale lokatie, met het uitzicht op de Bosjes van Poot. Luisterend naar de vogeltjes in de bomen en de kinderen op de speelplaats. En in mijn gedachten was dit gebouw al stiekem van mij.
Ik liep naar ze toe en vroeg hen of zij meer wisten van het bestemmingsplan van dit gebouw. En verdraait, zij wisten het!
Zij vertelden mij dat ze hier vroeger hadden gerepeteerd met het Appeltheater. En nadat het Appeltheater failliet was gegaan hadden ze het zelf in beheer genomen. Ze waren nu bezig met het maken van plannen voor een nieuwe theaterwerkplaats met multi-disciplinaire projecten voor de buurt. Maar het zat allemaal nog in de begin fase, zeiden ze. De ideeën moesten nog worden uitgewerkt en de subsidies worden aangevraagd.
Het laatste stuk van dit gebouw werd al verhuurd. Aan jeugdtheater ‘Rabarber’. Ik was verrast. Had iemand het toch voor elkaar gekregen om hier al te gaan zitten? Ik vertelde hen over mijn dromen om hier als componist te kunnen werken. Maar dat werd meteen door hen van tafel geveegd. Zij vertelden mij dat je hier niet lekker zou kunnen componeren. De ruimtes waren veel te groot, koud en niet gezellig. En als je dat allemaal zou willen verwarmen en gezellig maken, zou je veel geld moeten hebben om dat dat voor elkaar te krijgen.
“En dat heb je niet,” zeiden ze. Punt. Maar ik mocht wel een keer langs komen om eens over ideeën te praten. Nou, dat ga ik zeker doen!
